آفریقایی

در جنگ دوم بوئر، بوئرها به شدت مقاومت کردند ولی عاقبت بریتانیا توانست نیروهای آن‌ها را شکست دهد و از تعداد نفرات بیشتر خود و کمک‌های خارجی و اردوگاه‌های کار اجباری و همچنین تاکتیک جنجال‌برانگیز زمین سوخته به خوبی استفاده کند. قرارداد ورنیگینگ حاکمیت مطلق بریتانیا بر جماهیر آفریقای جنوبی را تصریح کرد و دولت بریتانیای کبیر موافقت کرد تا بدهی سه میلیون پوندی دولتهای آفریقایی را که به دلیل جنگ تحمیل شده بود، بپردازد. یکی از مفاد اصلی این قرار داد که جنگ را به اتمام می‌رساند این بود که سیاهان بجز در مستعمره کیپ، حق رای ندارند.

در مقابل، جمعیت بومی در یک قرن و نیم اول پس از سفرهای کلمب، در درجه اول از طریق شیوع بیماری‌های آفریقایی-اوراسیا، تقریباً ۸۰ درصد سقوط کرد.گفته می‌شود که این اولین اقدام گسترده نسل‌کشی در عصر مدرن است. می‌توان سال کرد که آیا کاهش عظیم جمعیت نسل‌کشی تلقی می‌شود (تلاش آگاهانه آگاهانه برای پاک کردن گروهی از مردم از روی زمین)، زیرا در آن زمان هیچ‌کس از عوامل غیبی که باعث مرگ میلیون‌ها نفر شده‌است، آگاهی نداشته‌است. اختلاط نژادی فرایندی اساسی در استعمار اسپانیا در قاره آمریکا بود و در نهایت منجر به هویت آمریکای لاتین شد که فرهنگ‌های آفریقایی، اسپانیایی‌تبار و بومی آمریکایی را با هم ترکیب می‌کند.

برخی نواحی، به خصوص بوتسوانا و آفریقای جنوبی موفقیت اقتصادی را تجربه نموده‌اند، از جمله افتتاح بازار سهام ژوهانسبورگ. این مسئله تا حدودی در اثر ثروت منابع طبیعی شان به عنوان تولیدکننده عمده طلا و الماس با هم بوده، و تا حدودی نیز به دلیل نظام قانونی مناسب و پایدار آن می‌باشد. همچنین آفریقای جنوبی به سرمایه مالی، بازارهای متعدد، کار مهارتی، و اولین زیرساختار در بیشتر (بخش‌های) کشور خود دست یافته‌است. کشورهایی همچون غنا، کنیا، کامرون و مصر، دیگر کشورهای آفریقایی هستند که پیشرفت‌های قابل مقایسه داشته‌اند.

بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۱، مسیحیان ۷۹٫۸ درصد از جمعیت آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دهند. بر اساس این آمار، مسلمانان ۱٫۶ درصد، هندوها ۱٫۲٪، دین سنتی آفریقایی ۰٫۳٪ و یهودیت ۰٫۲ درصد جمعیت این کشورند. همچنین از میان جمعیت این کشور ۱۵٪ هیچ وابستگی مذهبی نداشته، ۰٫۶٪ از سایر ادیان و ۱٫۴٪ نامشخصند.

استان دونگا از استان‌های کشور آفریقایی بنین است

نام دی کلرک کماکان در میان بسیاری از اقشار جامعه آفریقای جنوبی یک چهره بحث‌برانگیز هست. او جوایز بسیاری از جمله جایزه صلح نوبل را برای برچیدن آپارتاید و آوردن حق رای عمومی و فارغ از نژاد به آفریقای جنوبی دریافت کرد. در مقابل، او از سوی فعالان ضد آپارتاید به دلیل ارائه تنها یک عذرخواهی ساده برای آپارتاید و نادیده گرفتن نقض حقوق بشر توسط نیروهای امنیتی دولتی مورد انتقاد قرار گرفت. او همچنین توسط ناسیونالیست‌های آفریقایی آفریقای جنوبی محکوم شد، آنها ادعا کردند که با کنار گذاشتن آپارتاید، او به منافع اقلیت افریکانر این کشور خیانت کرده‌است.

فرهنگ اصلی اکوادور با اکثریت مستیزوی اکوادور تعریف شده‌است و مانند نیاکانشان تلفیقی از اروپا، عوامل سرخ‌پوستی و نیز متأثر از آفریقا است که از اجداد برده خود به ارث برده‌اند. جوامع بومی اکوادور در ابعاد مختلف این فرهنگ غالب را پذیرفته‌اند، اما برخی خود فرهنگی ویژهٔ خود نیز دارند، خصوصاً در جوامع دورتر منطقه آمازون. آفریقایی-اکوادوری‌هایی که کمتر به این فرهنگ غالب پیوسته‌اند، در واقع قربانیان بیکاری و تبعیض‌نژادی هستند.

فرهنگ‌های متعدد آفریقایی انواع گوناگونی از ازدواج میان همجنسان داشته‌اند. در غالب این‌گونه ازدواج‌ها نقش‌های ترانَسلی[یادداشت ۸] (میان پسر–مرد) و تراجنسیتی همانند بردچه‌های آمریکا دیده می‌شوند. در میان ازدواج‌های از این نوع در دیگر نقاط جهان، آفریقاییان اما گونه‌ای ازدواج منحصر به فرد داشته‌اند. از این ازدواج‌ها با نام «شوهران مؤنث» یا «ازدواج زنان» یاد می‌شده‌است. در این ازدواج‌ها، زنی به همسری زن دیگر درمی‌آمده و درست همانند ازدواج میان زن و مرد، زن نخست «پدر» فرزندان همسرش می‌شده‌است.[یادداشت ۹] این زن همان جایگاه حقوقی مرد–پدر را داشته و فرزندان به نام او خوانده می‌شدند.

آلیشا کیز در ۲۵ ژانویه ۱۹۸۱ در منهتن نیویورک به دنیا آمد. مادر او از نژاد ایتالیایی، اسکاتلندی، ایرلندی و پدرش آفریقایی–آمریکایی است. والدین کیز زمانی که او دو سال داشت از یکدیگر جدا شدند و او توسط مادرش بزرگ شد. در دوران کودکی به کلاس‌های رقص و موسیقی فرستاده شد. در ۷ سالگی نواختن پیانو را آغاز کرد و آثاری را از بتهوون، موتسارت و شوپن آموخت.زمانی که ۱۲ سال داشت در مدرسهٔ حرفه‌ای هنرهای اجرایی ثبت نام کرد. جایی که او از ۱۴ سالگی نوشتن ترانه‌هایی را آغاز کرد. چهار سال بعد و در ۱۶ سالگی از آن مدرسه فارغ‌التحصیل شد.