آپارتاید

وی پس از پایان آپارتاید برای یک دوره نماینده پارلمان آفریقای جنوبی بود.

این فیلم روزهای پایانی آپارتاید را به تصویر می‌کشد با محوریت مذاکرات پنهانی که بین کنگره ملی آفریقا و اعضای حزب ملی

در سال ۲۰۲۰ او درگیر جنجالی شد و متهم شد که سعی در کم‌اهمیت جلوه دادن بررسی جدی دوران آپارتاید را داشته‌است. فردریک دی کلرک در سال ۲۰۲۰ از اینکه آپارتاید را جنایت علیه بشریت بخواند خودداری کرد. این اظهارنظر، با انتقادهای زیادی رو به رو شد.

یکی از مشکلات موجود در اردوگاه، دیوار «آپارتاید» است که کار بسیاری از کارگران مشغول به کار در شهرک‌های نزدیک را مسدود کرده یا مانع از آن شده‌است که بتوانند کار کنند.

دولت برآمده از آپارتاید، میان یک سیاه‌پوست، هندی یا رنگین‌پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم کشورهایی همچون غنا و تانزانیا فرقی قائل نبود و با تمامی آن‌ها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار می‌کرد.

با موفقیت‌هایی که اتحادیه باربران خودرو خواب بدست آورد، راندولف به عنوان یکی از سخنگویان برجسته حقوق مدنی آفریقایی-آمریکایی‌ها شناخته شد. . در سال ۱۹۴۱ بایارد راستین و ای جی موست پیشنهاد برگزاری یک راهپیمایی در واشینگتن را دادند تا تبعیض نژادی در صنایع نظامی و آپارتاید پایان یابد و کارگران بتوانند دفاع شغلی داشته باشند.

رای ممتنع اتحادیه آفریقای جنوبی را می‌توان به‌دلیل نظام آپارتاید دانست، که عملکرد آن مستقیماً با تعدادی از مواد بیانیه در تناقض است. رای ممتنع نماینده عربستان سعودی نیز به‌دلیل مخالفت با ۲ ماده از اعلامیه بود: ماده ۱۸ که به همگان «حق تغییر دین و باور» می‌دهد و ماده ۱۶ که در مورد «برابری حقوق در ازدواج» سخن می‌گوید. النور روزولت دلیل رای ممتنع شوروی را ماده ۱۳ بیانیه دانست که به شهروندان اجازه می‌دهد تا کشور خود را ترک کنند.

جان دوگارد گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، گزارش کرده‌است که یک سیستم کنترلی شامل جاده‌های جداگانه، تبعیض در زیرساختها، حقوق قانونی، و دسترسی به زمین و منابع بین شهروندان فلسطینی و اسرائیلی در مناطق اشغال شده اسرائیلی، با رژیم آپارتاید متفاوت است، ولی با جنبه‌هایی از آن مشابهتهایی دارد.

آفریقای جنوبی هم از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۲ به دلیل مخالفت برخی از کشورها با سیاست آپارتاید در این کشور از حضور در بازی‌های المپیک محروم شده بود.

بعدها، یک سری قوانینی که توسط دولت اول اسرائیل تصویب شد، از بازگشت اعراب خارج شده به خانه یا مطالبه اموال خود جلوگیری کرد. آنها و بسیاری از فرزندانشان همچنان پناهنده هستند. اخراج فلسطینیان از آن زمان توسط برخی از مورخان به عنوان پاکسازی قومی توصیف شده‌است، در حالی که برخی دیگر این اتهام را رد می‌کنند. با این وجود، وجود قانون به اصطلاح بازگشت که اجازه مهاجرت و تابعیت هر فرد یهودی و خانواده آنها را به اسرائیل می‌دهد، در حالی که حق بازگشت فلسطینیان رد شده‌است، به عنوان شاهدی بر اتهامات آپارتاید علیه کشور اسرائیل ذکر شده‌است.