بجستن

همه از جرعه‌اش مدهوش و مستند همه از جوی بیراهی بجستند

بجستند از جای و زان انجمن برفتند زی بنگه خویشتن

سپه گردش اندر به گشتن شتافت بجستند چندی درش کس نیافت

چو دیدند او را چنان با ستیز بجستند ناگاه راه گریز

یک وَجَب از شاخه بجستند باز بوسه که رد شد بنشستند باز

بگیتی اندر گفتی نماند مردی ، تنگ که نه بجستن آن حرب بسته بود کمر

بجستند هر گونه‌ای آگهی ز دیهیم و از تخت شاهنشهی

بماندند آن هر دو بیرون ز جا بجستند نیرو همی از خدا

از نشئه آن باده که از عشق قدیمست از جوی حوادث همه یکبار بجستند

دلیری بجستند گرد و سوار عنان پیچ و مردافگن و نیزه‌دار