آتشک
معنی کلمه آتشک در لغت نامه دهخدا

آتشک

معنی کلمه آتشک در لغت نامه دهخدا

( آتشک ) آتشک. [ ت َ ش َ ] ( اِ مرکب ) کرمکی خرد که بشب چون چراغ تابد و آن را شب چراغ و شب چراغک و شب تاب و چراغله نیز گویند و به عربی یراعه و ولدالزنا خوانند. || برق. آدرخش. || آبله فرنگ. نار افرنجیه. ارمنی دانه. کوفت. سیفیلیس. آتشک فرنگ.

معنی کلمه آتشک در فرهنگ معین

( آتشک ) (تَ شَ )(اِمر. )۱ - آبلة فرنگی ، سفلیس ، کوفت . ۲ - کرم شب تاب .

معنی کلمه آتشک در فرهنگ عمید

( آتشک ) ۱. (پزشکی ) = سیفلیس
۲. (زیست شناسی ) = کِرم * کرم شب تاب

معنی کلمه آتشک در فرهنگ فارسی

( آتشک ) ( اسم ) ۱ - آبل. فرنگ کوفت . ۲ - کرم شب تاب .
کرمکی خرد که به شب چون چراغ تابد برق
کوفت، آبله فرنگ، شانکر، برق، کرم شبتاب، شب چراغک

معنی کلمه آتشک در فرهنگ اسم ها

اسم: آتشک (دختر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: atashak) (فارسی: آتشک) (انگلیسی: atashak)
معنی: نام یکی از شخصیتهای داستان سمک عیار، کرم شب تاب

معنی کلمه آتشک در دانشنامه عمومی

آتشک. آتشک یا بادزدگی ( به انگلیسی: Blight یا Fire Blight ) با عامل باکتریایی Erwinia amylovora یکی از مهم ترین بیماری های درختان میوه دانه دار ( سیب، گلابی و به ) و گیاهان خانواده گلسرخیان می باشد. این بیماری نوعی از بیماری های گیاهی است که از مهم ترین بیماری درختان میوه گلابی و به در جهان است. در برخی سال ها این بیماری روی درختان سیب خصوصاً انواع حساس نظیر رقم فوجی، گالا و ارقام محلی ایران نظیر رقم شفیع آبادی خسارت می زند ولی به طور معمول شدت خسارت بیماری آتشک روی درختان سیب از دو میزبان دیگر یعنی گلابی و به به مراتب کم تر است. اولین گزارش در مورد مشاهده بیماری آتشک به سال ۱۷۹۳ میلادی بازمی گردد.
این بیماری برای اولین بار در دره رودخانه هودسن در ایالات متحده آمریکا روی درختان سیب، گلابی و به مشاهده شد. احتمالاً سیب های وحشی بومی این قاره میزبان های اولیه این بیماری بوده اند. بیماری همراه با توسعه باغ های سیب و گلابی، به تدریج در تمامی آمریکا و بخشی از کانادا پراکنده شده و سپس همراه با میوه های آلوده صادراتی از آمریکا به انگلستان منتقل شد. انتقال بیماری به این کشور موجب انتشار آن در سرتاسر اروپا، ترکیه، مصر، لبنان و سپس ایران شد. این بیماری برای اولین بار در سال ۱۳۶۸ در ناحیه برغان کرج در استان تهران مشاهده شد. بیماری آتشک طی سال های اولیه خسارت گسترده ای را در استان های تهران، قزوین، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی به بار آورد، به همین دلیل بخش قابل توجهی از باغ های گلابی احداث شده با استفاده از ارقام حساس یا نیمه حساس به بیماری نظیر ارقام شاه میوه، دوشس و پیغمبری ( سردرودی ) طی این سال ها ریشه کن شده و توسعه باغ های گلابی برای سال های متوالی در این مناطق تقریباً به طور کامل متوقف شد. برعکس باغ های گلابی احداث شده با استفاده از ارقام مقاومتر نظیر ارقام درگزی، اسپادونا و بیروتی، سال های طغیان بیماری را با سهولت بیشتری پشت سر گذاشته و مجدداً توانستند تولید اقتصادی خود را از سرگیرند.
مشاهدات انجام گرفته در مناطق مختلف کشور نظیر استان های تهران، قزوین، آذربایجان غربی و خراسان رضوی بیانگر اینست که در صورت ورود بیماری آتشک برای نخستین بار در یک منطقه، میزان خسارت بیماری طی سال های ابتدایی بسیار شدید خواهد بود. لیکن به تدریج پس از ریشه کن شدن میزبان های بسیار حساس، بیماری به تدریج به تعادل رسیده و فقط در برخی سال ها که شرایط آب و هوایی برای توسعه بیماری مناسب است، روی انواع حساس خسارت بیماری قابل توجه خواهد بود. در چنین مرحله ای مدیریت مطلوب و به موقع بیماری، علی الخصوص استفاده از ارقام متحمل به بیماری برای احداث باغ> های جدید سبب مهار آن شده و کنترل بیماری بار مالی زیادی به دوش تولیدکننده نخواهد گذاشت.

معنی کلمه آتشک در دانشنامه آزاد فارسی

آتشک. رجوع شود به:سیفلیس

معنی کلمه آتشک در دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] آتشک. آتشک، به زبان فارسی، توسط عمادالدین محمود بن مسعود شیرازی، در سال 977ق (1569م) نگاشته شده است. سیریل الگود، کتاب مذکور را نخستین رساله مستقل درباره بیماری سیفلیس به زبان فارسی می داند (تاریخ پزشکی ایران و سرزمین های خلافت شرقی، ص 427).
این رساله، با یک مقدمه کوتاه شروع می شود و مطالب آن، دارای باب بندی و فصل بندی خاصی نیست.
مؤلف، در مقدمه توضیح می دهد که چون مرض آتشک در زمان سابق نبوده و از اطبای پیشین، نوشته قابل ذکری در این باره نرسیده، لذا او به این کار همت نهاده است.
وی پس از این مقدمه، رساله خود را با مقایسه آتشک و آبله شروع می کند و بین آنها و سیاه زخم و جرب فرق قائل می شود و سپس در مورد چگونگی اشاعه آن اظهار نظر می کند.
بقیه رساله آتشک، به درمان این بیماری اختصاص داده شده و در آن تعداد فوق العاده زیادی دارو که اکثر دارای ماهیت مسهلی هستند، تجویز گردیده است.

معنی کلمه آتشک در ویکی واژه

(پزشکی): سفلیس، آبله فرنگی، کوفت.
(گیاهی): گیاه یک ساله از خانواده میمون با گل‌آذین خوشه‌ای و گل‌های زرد طلایی.
(جانوری): کرم شب تاب.

جملاتی از کاربرد کلمه آتشک

آتشکده چم مربوط به سده‌های متأخر دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان تفت، بخش مرکزی، روستای چم واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۹۸۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
اگر آتشکده خاموش شد در پارس چون یارب رود تا گنبد گردون شرار نار من هرشب
آتشکده شد فسرده و عشق آتشکده ساخته زدودم
از مهم‌ترین آتشکده‌های ایران آتشکدهٔ آذرگسپ، آتشکدهٔ ورهرام یزد، آتشکدهٔ باکو، آتشکدهٔ نیاسر هستند.
آتشکده آتشکوه یکی از مهم‌ترین آثار بجا مانده از دوران باستان در ایران است که در نزدیکی شهر نیم‌ور از توابع شهرستان محلات در استان مرکزی قرار دارد. مورخان قدمت این بنا را به دوره ساسانیان مربوط می‌دانند. بنای چهار طاقی آن شامل ستون‌های سنگی استوانه‌ای شکل است که بر روی هم استوار شده‌اند. این بنا دارای اتاق‌های سرپوشیده و محلی برای برافروختن آتش بوده‌است. محلی که این آتشکده قرار دارد دارای طبیعت سبزی است، اما اکنون این بنا در حال تخریب است. این اثر در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۱۷ با شمارهٔ ثبت ۳۱۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
کتابی جامع در ذکر شعرا نگاشته چون آذر تخلص داشت آتشکده نام نهاد که خرمن عاشقان را آتش است و فرقه عارفان را دلکش و زمره شاعران را سرمش کار و جمله بی دلان را همدم و یار.
جوهر تیغ تو در بیضه سمندر دارد زان در آتشکده تیغ شر ربارش جاست
پس از امویان، عباسیان توانستند با کمک مسلمانان ایرانی بر سرکار بیایند. آزار زرتشتیان در زمان عباسیان به طرز چشمگیری افزایش یافت. آتشکده‌ها و آرامگاه‌های آنان تخریب شدند. همچنین در این دوران عنوان زرتشتیان از ذمی و اهل کتاب به کافر تغییر یافت. زرتشتیان اجازهٔ حمام رفتن را نیز از دست دادند.
آتشکده تخت رستم در دوران ساسانی بنیاد نهاده شد و کاربری آن برای انجام آیین آتش بود که تنها موبدان زرتشتی بدان راه داشته‌اند. این آتشکده از دو تخت‌گاه (سکو) شکل گرفته‌است که یکی از آن‌ها در قلهٔ کوه و دیگری در ارتفاع پایین‌تر جای دارد. تختگاه یکم که در فضای آزاد جای گرفته‌است جایگاهی بوده که روی آن آتش می‌افروختند و روی تختگاه دوم آیین‌های دینی انجام می‌گرفته‌است. در بخش پایین‌تر کوه، نزدیک به ۱۵ متری تختگاه پایین‌تر، سازه‌ای گنبدی‌شکل وجود دارد که می‌تواند جایگاه نگهداری آتش مقدس بوده باشد. این بنا سقفی کوتاه دارد و بلندی نوک گنبد تا کف آن ۲۳۸ سانتی‌متر است و دارای دو دهنه ورودی با طاق‌هایی به شیوه معماری ایران پس از اسلام است.
وی همچنین استان سند و شبه قارهٔ هند را نیز به این مجموعه افزود. این گفته‌های مسعودی توسط جغرافیدانان قرون وسطی که از آتشکده‌های ایران یاد کرده بودند تأیید شد.
سرد نگردد ز مرگ، ای دل آتش فروز می برم از پیرهن در کفن آتشکده
نکتهٔ مهم و تاریخی در ابیات مزبور، خروش مغان است که ظاهراً در نزد مردمان باستان و قرون وسطا، مغان به آن صفت یعنی خروشیدن مشهور بودند. برخی متون کهن مغان را حافظ آتش در آتشکده یاد می‌کنند که اوقاتی از مواقع در شب و روز با صدای رسا اقدام به قرائت آیاتی از اوستا می‌نمودند. این قرائت رسا را شاهنامه به خروش تعبیر نموده‌است، به استناد شاهنامه مغان باید شغل خادمان آتش در آتشکده را حائز بوده باشند.
طوفان البکاء فی مقاتل الشهداء از معروف‌ترین مقتل‌های فارسی و به نثر و نظمی روان و استوار است. طوفان البکاء فی مقاتل الشهداء از جملهٔ معروفترین مقاتل مورد استفادهٔ عامه در سدهٔ ۱۳ و اوایل سده ۱۴ بوده که به نام جوهری نیز مشهور بوده‌است. این کتاب مشتمل بر یک مقدمه و ۱۴ آتشکده و هر آتشکده در چند شعله و یک خاتمه در احوال مؤلف می‌باشد، مؤلف آن را به نام آقا صالح خانبان تألیف نموده‌است و در انتهای کتاب آورده‌است که روز سه شنبه ۲۱ ذی القعده ۱۲۵۰ قمری از تألیف آن فارغ شده‌است.
زآتشکده هند شد آدم ز گنه پاک زین بوته محال است کسی خام برآید
رفتیم در آتشکده عشق فصیحی رنگ رخ صد شعله بی‌دود شکستیم
مؤمنم ینظر بنور الله شده هان و هان بگریز ازین آتشکده
جانا دلم آتشکده غم بادا گر خاک درت به آب حیوان بدهم
دوران باستان نزد ارمنیان یعنی دورانی که پرستش آتش، آتشکده‌ها و معابد، تمام سرزمین ارمنستان را دربر گرفته بود که حدود ششصد سال به طول انجامید و از سده دوم قبل از میلاد تا سده چهارم میلادی، سال ۳۱۰ میلادی یعنی قبول مسیحیت به عنوان دین رسمی کشور و حتی تا یک سده پس از آن سده پنجم میلادی ادامه داشته‌است.
از آنجا بشد سوی آتشکده چنانچون بود مردم دلشده
آتشکده کرمان مربوط به دوره پهلوی اول است و در کرمان، خیابان زریسف، خیابان برزو آمیغی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۱۹۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در این بنا که تاریخ ساخت آن به سال ۱۳۰۳ خورشیدی می رسد، علاوه بر اتاق آتش،موزه مردم شناسی زرتشتیان، کتابخانه و همچنین سالن اجتماعات نیز وجود دارد.