آدمیزاده

آدمیزاده به دین حسن و لطافت نبود به حقیقت ملکی، گرچه به صورت بشری

آدمیزاده‌ای از من چه گریزی چو پری کی پری نیز گریزد اگر آدم باشد

با چنین روی خوش و حلقه موی دلکش آدمیزاده کجا حوری غلمان روشی

مصطفی گفت آدمیزاده که به خوردن حریص افتاده

از سخنان بزرگان: آدمیزاده، بر ممنوع حریص است.

گر پری مادر و غلمان بهشتی پدرت نه آدمیزاده کجا حور پری چهره بزاید

از سخنان حسن: ای آدمیزاده، تو اسیر دنیائی و از لذایذش به چیزی که همی گذرد، خشنودی، و از نعمتهایش به آنچه شود و از فرمانروائیش بدانچه تمام گردد.

به مهرش بدار آدمیزاده یکدل بر آدم نمی‌رفت هرگز خطائی

نه دیده مثل تو دیده نه کس نشان داده فرشته خوی و پریروی و آدمیزاده

پادشاهی سنگی یافت که بر آن نقوشی عبرانی بود. فرمان داد آن را بخوانند، یکی از احبار آن نقوش چنین خواند: آدمیزاده، اگر مسیر باقیمانده ی عمر خویش دانی، از آنچه آرزویش را در دل همی پروری پرهیز کنی.