ارعاب

معنی کلمه ارعاب در لغت نامه دهخدا

ارعاب. [ اِ ] ( ع مص ) ترساندن. ترسانیدن. اِرهاب. اِفزاع. تخویف :اَرْعَبَه ُ؛ خَوَّفَه و اَفْزَعَه. ( معجم الوسیط ).

معنی کلمه ارعاب در فرهنگ معین

( اِ ) [ ع . ] (مص م . ) به رعب و هراس افکندن .

معنی کلمه ارعاب در فرهنگ عمید

ترساندن.

معنی کلمه ارعاب در فرهنگ فارسی

ترساندن، ترسانیدن
( مصدر ) ترسانیدن به رعب و هراس افکندن .

معنی کلمه ارعاب در ویکی واژه

به رعب و هراس افکندن.

جملاتی از کاربرد کلمه ارعاب

تصمیمات دیوان عالی ایالات متحده در اواخر قرن نوزدهم این اصلاحیه را به صورت محدود تفسیر کردند. از سال ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۰، ایالت‌های جنوبی قوانین اساسی ایالتی جدیدی را تصویب کردند و قوانینی را وضع کردند که موانعی را برای ثبت نام رای‌دهندگان ایجاد کرد. این امر باعث شد که اکثر رای‌دهندگان سیاه‌پوست و بسیاری از سفیدپوستان فقیر به دلیل مالیات‌های نظرسنجی و آزمون‌های سواد تبعیض آمیز از حق رای محروم شوند، از جمله موانع دیگر برای رای دادن، که رای‌دهندگان مرد سفیدپوست طبق بند پدربزرگ از آن معاف شدند. سیستم انتخابات مقدماتی سفیدپوستان و ارعاب خشونت‌آمیز توسط گروه‌های سفیدپوست نیز مشارکت سیاه‌پوستان را سرکوب کرد.
۸ کارمند ایرانی سفارت بریتانیا در تهران بازداشت شدند. اتحادیه اروپا جمهوری اسلامی ایران را به دادن «پاسخی محکم و جمعی» در صورت آزار و ارعاب دیپلمات‌ها در تهران تهدید کرد.
صید دلها می کند دلدار با نیر نگاه دلبران را باشد آری رسم ارعاب اینچنین
هیول بابینو (با بازی لاول کرافورد) محافظ سال گودمن است که تاکتیک‌های مختلف ارعاب و دیگر کارها را برای سال گودمن انجام می‌دهد. او که بیشتر به خاطر اندازه و مهارت های جیب بری‌اش استخدام شده است تا هوش و ذکاوت. هیول به یک بیماری نارکولپسی مبتلا شده است (مثلاً در زمان های عجیب و غریب به خواب می‌رود، مانند هنگام ایستادن یا در حین انجام جزئیات امنیتی)، و مشکلات گوارشی دارد که باعث می‌شود او به اندازه‌ای که سال می‌خواهد قابل ستایش نباشد.
آنها باید در برابر اعمال خشونت، ارعاب، توهین و کنجکاوی عمومی محافظت شوند
قاچاق نوار خواه ناخواه روی خواهد داد. نوار ویدئو شیءِ کوچکی‌است و هیچ سیستمِ نظارتی نمی‌توان یافت که سوراخی حتی به اندازهٔ یک نوار نداشته باشد و از این گذشته، تأثیراتِ فرهنگیِ اِعمالِ چنین سیستمی که لاجرم همراه با ارعاب و تهدید و خشونت خواهد بود از همه چیز بدتر است. در جهانی که معیارِ آزادی را اعلامیهٔ حقوقِ بشر تعیین می‌کند، اِعمال زور و شیوه‌های پلیسی جز حریص کردنِ بسیاری از کسانی که هنوز برای فرار به غرب تصمیم نگرفته‌اند فایدهٔ دیگری نخواهد داشت. انسان را نمی‌توان با تازیانه به راهِ حق کشید؛ راهِ حق راهی‌است که اگر با اختیار انتخاب نشود بی‌فایده است.
مسعودی و ابن کثیر نام همپیمان ابن ملجم شبیب را شبیب بن نجده (به جای بجره) و نسبش را اشجع هروری می‌دانند. بلاذری معتقد است که شبیب توانست به علی ضربت بزند، اما دانشنامه اسلام این را رد می‌کند. شبیب بعدها توسط مغیره بن شعبه به جرم فتنه انگیزی در ناحیه کوفه و ارعاب مردم و پرسیدن نظر مذهبی آنان در مورد ازرقیان، بازداشت و کشته شد.
در رشت خیابان مطهری این شهر در ۱ اسفند ۱۳۸۹ شاهد درگیری شدید مردم معترض با نیروهای امنیتی و لباس شخصیها در این شهر بود. برخی از شاهدان عینی از رشت، شمار افراد شرکت‌کننده در این راهپیمایی را بیش از روز ۲۵ بهمن برآورد کرده‌اند. این شاهدان همچنین از شمار بالای بسیجیها و نیروهای امنیتی و نیروی انتظامی در شهر خبر دادند که با تهدید و ارعاب سعی در متفرق کردن جمعیت داشتند.
گروهی از کارشناسان سازمان ملل متحد با نزدیک شدن به «روز جهانی وکلای در معرض خطر» بیانیه‌ای منتشر کردند. آنها در این بیانیه در مورد وکلای معترض ایرانی نوشته‌اند: «زنان و مردان شجاع حرفه وکالت در ایران هدف ارعاب و آزار و اذیت از قبیل دستگیری مستبدانه و محرومیت از شغل وکالت... قرار گرفته‌اند» و دست‌کم ۶۶ نفر از آنان از زمان شروع اعتراضات شهریور ۱۴۰۱ تا کنون بازداشت شده‌اند.
نیست اندیشه ز ارعاد و ز ارعاب ویم کاروانی بود آمیخته بر بانگ جرس
دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه‌ای پیرامون شکنجه دستگیرشدگان گفت: «حکومت ایران برای تأیید اظهارات مقام‌های خود دربارهٔ ارتباط بازداشت شدگان حوادث اخیر با قدرت‌های خارجی در پی گرفتن «اعتراف‌های دروغین» از آن‌ها است. دیده‌بان حقوق بشر شواهدی از محبوسین پس از آزادی آن‌ها بدست آورده که حاکی از ارعاب و سوء رفتار با زندانیان توسط مسوولان به منظور گرفتن اعترافات دروغین است.» این سازمان می‌گوید که حکومت ایران از بازجویی‌های خشن، ضرب و شتم، محرومیت از خواب و تهدید به شکنجه برای اعتراف‌گیری استفاده می‌کند.
بازجویی در ۱۵ و ۱۶ اردیبهشت نیز ادامه پیدا می‌کند و طبری بر مواضع حزب و علنی بودن این مواضع تأکید می‌کند. او در جایی اشاره می‌کند که این فاجعه ]یعنی دستگیری و انحلال حزب[ نه گناه پیروان اصیل خط امام و نه تقصیر حزب توده است بلکه مخالفان «ما» با ارعاب افکار «از لولوی کمونیسم» و «توطئه خزنده» این فاجعه را پیش بردند. او در پاسخ به درخواست بر شمردن خیانت‌های حزب توده، خیانت را رد می‌کند و اشتباه را ممکن می‌داند.