افسردن

موجم از مشق تپش رفت به توفان‌گداز یک‌گهر معنی افسردنم ارشاد کنید

پا به دامن دارم و جولان حرص آسوده نیست خاک افسردن به فرق آرمیدنهای من

به جا وامانده‌ام چون شمع لیک از ننگ افسردن به دوش شعله محمل می‌کشد عجز تک و پویم

جهانی‌گشت از نامحرمی پامال افسردن به ‌فکر خود کسی‌ زین‌ شیخ و شاب ‌افتد که برخیزد

خون من تیره شد زافسردن شبخون برسرحنا مبرید

ببال ای آه نومیدی که از افسون افسردن تپشها خون شد اما کرد ایجاد دل تنگی

در افسردنم خفته پرواز عنقا چو رنگم اگر پر نباشد نباشد

موج‌ها زین بحر بی‌پایان به افسردن رسید نارسابیهاست ما هم فال گوهر می‌ زنیم

غافل از قید هوس دارد به جا افسردنت اندکی برخیزتا بینی چها زنجیرپاست

دلی کز خامشی روشن شود مردن نمی داند خموشی آتش سنگ است، افسردن نمی داند