( آفریدگار ) آفریدگار. [ ف َ دْ / دَ / دِ ] ( اِخ ) آفریده گار. نامی از نامهای خدای تعالی. خالق. ( ربنجنی ) ( دهار ). باری. ( مهذب الاسماء ). فاطر. صانع. ( ربنجنی ) ( مهذب الاسماء ). خلاق. ( السامی فی الاسامی ). آفریننده. پدیدآرنده همه : آفریدگار... عالم اسرار است و کارهای نابوده را بداند. ( تاریخ بیهقی ). بزرگتر گواهی بر این چه میگویم کلام آفریدگار است جل جلاله. ( تاریخ بیهقی ). خردمندان اگر... استخراج کنند تا بر این دلیلی روشن یابند ایشان را مقررگردد که آفریدگار... عالم اسرار است. ( تاریخ بیهقی ). تقدیر آفریدگار که در لوح محفوظ قلم چنان رانده است تغییر نیابد. ( تاریخ بیهقی ). نگاه باید کرد... که ایشان برگزیدگان آفریدگار بوده اند. ( تاریخ بیهقی ). و هر کس که آن را [ قوت انبیا و پادشاهان را ] از فلک و کواکب و بروج داند آفریدگار را از میانه بردارد. ( تاریخ بیهقی ). آفریدگار را... در هرچه آفریده است مصلحتی است عام و ظاهر. ( تاریخ بیهقی ). آخر بمرگ ناچیز شود و باز بقدرت آفریدگار جل جلاله ناچار از گور برخیزد. ( تاریخ بیهقی ). او آفریدگار خویش را بدانست و مقرر است که آفریدگار چون آفریده نباشد... ( تاریخ بیهقی ). و تناسخیان گویند که [ جمال ] خلعت آفریدگار است که بمکافات آن پاکی و پرهیزکاری که بنده کرده بود اندر پیش ، آن بنور خویش او را کرامت کند. ( نوروزنامه ).و بحقیقت باید شناخت که پادشاهان اسلام سایه آفریدگارند. ( کلیله و دمنه ). در هیچ حال از رحمت آفریدگار و مساعدت روزگار نومید نشاید بود. ( کلیله و دمنه ). کای کاینات را بوجود تو افتخار وی بیش از آفرینش و کم زآفریدگار.انوری.|| ( اِ مرکب ) خلیقه. ( دهار ). انام. بریه : آفریدگاری درخانه نیست ؛ احدی ، کسی ، دیّاری ، آفریده ای.
معنی کلمه آفريدگار در فرهنگ معین
( آفریدگار ) (فَ دِ )(ص فا. ) ۱ - خالق ، آفریننده . ۲ - خدا، الله.
معنی کلمه آفريدگار در فرهنگ عمید
( آفریدگار ) ۱. آفریننده، خالق. ۲. (اسم ) از نام های خداوند. ۳. (صفت ) پدید آورنده.
معنی کلمه آفريدگار در فرهنگ فارسی
( آفریدگار ) ( صفت ) ۱ - خالق آنکه خلق کند آفریننده. ۲ - خدا الله . آفریننده، پدید آورنده، خلاق، یکی ازنامهای خدا
معنی کلمه آفريدگار در ویکی واژه
آفریدگار خالق، آفریننده. خدا، الله. خداوند. سپاس خدای را ... که آفریدگار زمین و آسمان است. «خواجهنظامالملک»
جملاتی از کاربرد کلمه آفريدگار
یعنی: بگو: خداوندا، اى آفريدگار آسمان و زمين، اى داناى غيب و شهود، تويى كه در ميان بندگانت در آن چه همواره اختلاف مىكنند، داورى خواهى كرد.