ارتدکس

استانبول یادگار دوران امپراتوری روم، بیزانس و پس از آن امپراتوری عثمانی است و آثار برجسته ای از آن دوران به جا مانده مانند مسجد ایاصوفیه (کلیسای بزرگ ارتدکس شرقی که در دوران ژوستینین امپراتور روم ساخته شد و سپس در زمان عثمانی تبدیل به مسجد شد و پس از روی کار آمدن جمهوری ترکیه به موزه تبدیل شد و مجدداً در سال ۲۰۲۰ به مسجد تغییر کاربری داد) و مسجد سلطان احمد که شاهکار معماری اسلامی و عثمانی است.

به‌طور کلی تجدیدنظرطلبان زمینه مارکسیستی دارند اما نهایتاً، از آن مکتب جدا شده و تمرکز خود را بر تعهد به دموکراسی، اصلاح و جذب طبقات غیر کارگری گذاشتند. آن‌ها در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ راهشان را کاملاً از رفقای مارکسیست خود جدا کردند. سوسیال دموکرات‌ها طالب دخالت دولت در اقتصاد هستند و علی‌رغم اختلافات درونی، همگی اتفاق نظر دارند که باید از قدرتِ دولت دموکراتیک برای رام کردن سرمایه‌داری استفاده شود. به همین منظور، آنان به حمایت اکثریت نیاز داشتند و دریافتند مسائلی مثل منافع مشترک برای مردم نسبت به مبارزه طبقاتی مارکسیست‌های ارتدکس و فردگرایی لیبرال‌های کلاسیک جذاب‌تر است.

اسلام رایج‌ترین دین در کشور بوسنی و هرزگوین است. در قرن ۱۵ و ۱۶ در نتیجه فتح بوسنی و هرزگوین توسط امپراتوری عثمانی به مردم بومی معرفی شد. مسلمانان بزرگترین جامعه مذهبی در بوسنی و هرزگوین را تشکیل می‌دهند (۵۱٪) دو گروه بزرگ دیگر مسیحیان ارتدکس شرقی (۳۱٪)، که تقریباً همه آنها را صرب معرفی می‌شوند و کاتولیک‌های روم (۱۵٪)، که تقریباً از همه آنها به عنوان کروات نام می‌برند.

این شهر در بین مسیحیان مشرق زمین از جمله: ارتدکس شرقی، کاتولیک رومی، سریانی مارونی از اهمیت زیادی برخوردار است. این شهر در کنار رم، اسکندریه، استانبول، بیت‌المقدس که شهرهای مذهبی و مقدس مسیحیان به‌شمار می‌رود دارای تقدس و ارزش بالایی در میان مسیحیان می‌باشد.

در برخی از قسمت‌ها مانند کوزگونجوک یک کلیسای ارمنیان بعد از یک کنیسه یهودیان وجود دارد و در بخش‌های دیگر جاده یک کلیسای ارتدکس یونان در نزدیکی یک مسجد به چشم می‌خورد. جایگاه رئیس قسطنطنیه، رهبر روحانی و معنوی کلیسای ارتدکس قسطنطنیه در استانبول است. همچنین براساس آن جا، اسقف اعظم جامعه ترکیه (کلیسای شرقی ارتدکس)، یک اسقف اعظم کلیسای ارمنیان وابسته به پاپ و ترکیه بزرگ در آن جا یعنی استانبول می‌باشد.

آوّاکوم پتروف (روسی: Аввакум Петров؛ ۲۰ نوامبر، ۱۶۲۰/۲۱–۱۴ آوریل ۱۶۸۲) اسقف اعظم اهل روسیه از کلیسای جامع کازان در میدان سرخ بود که از مخالفان اصلاحات کلیسای ارتدکس روسیه توسط نیکون به‌شمار می‌رفت. زندگینامه خودنوشت و نامه‌های او به تزار، بویارنیا موروزووا و دیگر باورمندان کهن، از شاهکارهای ادبیات قرن ۱۷ روسیه به حساب می‌آیند.

الکساندر در تاریخ ۱۶ سپتامبر ۱۹۱۷ در اورنبورگ روسیه به دنیا آمد. پدرش یک پزشک آلمانی روسی بود، مادر روسی او، دختر یک کشیش ارتدکس بود (مردهای ارتدکس از نظر این آئین می‌توانستند ازدواج کنند). او به عنوان یک مسیحی ارتدکس غسل تعمید داده شد. در زمان جنگ داخلی روسیه در حالی که هنوز دو سال هم نداشت مادرش بخاطر بیماری تیفوس درگذشت. در سال ۱۹۲۰ پدرش با زنی دیگر ازدواج کرد. او نیز ریشه آلمانی داشت. خانواده او در سال ۱۹۲۱ با روی کار آمدن بلشویسم و نظام کمونیستی به آلمان فرار کردند و در شهر مونیخ مستقر شدند. او در روسیه تحصیل کرد و به هر دو زبان روسی و آلمانی تسلط یافت. او ارتباط معنوی خود را با روسیه از دست نداد و تمام زندگی اش او یک مسیحی ارتدوکس شرقی بود و خودش را روسی - آلمانی می‌دانست.

از این رو کاتولیک رومی و ارتدکس معتقدند که تثلیث مقدس واقعاً میزبان است، و آیین مقدس را در مراسمی که قبلاً به آن التار می‌گفتند جشن می‌گیرد. آیین مقدس تجدید می‌شود در هر زمانی قربانی بی‌گناه عیسی مسیح را زنده می‌کند، زیرا او «همان مقدس خدا» است. و در نتیجه این تنها راه و در رستگاری برای گناهان انسانی است.

داخل چهارچوب دینی، امروزه عمدتاً دین‌های ارتدکس شرقی، اسلام، یهودی ارتدکس و بهائی آن را منع می‌کنند.[نیازمند منبع]

در حالی که ارتدکس‌ها از اعتقادات تدوین شده، در قالب عقیده، و آیین با تعصبات بیشتر روی پایبندی سخت گیرانه در مناسک مقرر شده یا آیین، بهره می‌برند، ارتوپراکسی روی موضوعات خانواده، میراث فرهنگی، انتقال سنت، قربانی کردن، آیین طهارت، فلسفه اخلاق و اجرای موارد مرتبط با آنها متمرکز است.