برنس

هم بر رجال کشته بی کفن و دفن سوخت هم برنساء زنده ی بیخانمان گریست

منم چو آسمان دوتو ز عشق شمس تبریزی بزن تو زخمه آهسته که تا برنسکلد تارم

پا زده بر تخت شاه و تاج سر قاه قاه خنده و برنس ببر

به مدت دو سال پرکینز و همسرش، بری برنسون، از افشای ابتلای پرکینز به بیماری ایدز خودداری کردند. بنا به اظهارات خانم برنسون، طی مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز در سال ۱۹۹۲: «آقای پرکینز واقعاً نمی‌خواست هرگز کسی از این، راز باخبر شود زیرا اومی پنداشت که کارش را از دست می‌دهد یا دیگر کسی کاری به او محول نمی‌کند».

غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را کاو به یک جو برنسنجد هیچ صاحب تاج را

سوخته غم مدار دل به چنین غم، از آنک دل به کسی برنسوخت مرگ جگر سوز را

انگشت نمای خلق بودم و انگشت به هیچ برنسودم

به تخت مهی برنسازم درنگ من و تیغ هندی و میدان جنگ

آرون جوزف برنستین (زاده ۲ ژوئیه ۱۹۸۴) یک سیاستمدار آمریکایی است که در مجلس نمایندگان پنسیلوانیا از ناحیه ۸ به عنوان عضوی از حزب جمهوری‌خواه خدمت می‌کند.

او علاقهٔ بسیاری به نوازندگی پیانو داشت و بسیاری معتقد بودند که اگر آرزوهای جوانی او تحقق پیدا می‌کرد، بدون شک می‌توانست یکی از بزرگ‌ترین نوازندگان پیانو در جهان باشد؛ در عین حال، همگی خوشحال هستند که نوازنده نشد؛ چرا که در این صورت دنیای موسیقی از خلق آثار او بی‌بهره می‌ماند! برنستاین در قرن بیست‌ویکم نیز جزو آهنگسازان و موسیقیدانان فعال بود و علاوه بر آهنگسازی اقدام به اجرا و انتشار مجدد کارهای موفق خود نمود.

در جریان انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا شماری از مأموران پیشین اف‌بی‌آی وارد ساختمان هتل واترگیت محل استقرار ستاد انتخاباتی حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا شدند و دستگاه‌های شنود کار گذاشتند و سپس اسناد و مدارکی را برای اهداف مختلف به سرقت بردند. این اقدام غیرقانونی با پیدا شدن یک نوار توسط یک مأمور حراست هتل به‌طور تصادفی لو رفت و روزنامهٔ واشینگتن پست (به سردبیری بنجامین سی. بردلی) از طریق دو تن از روزنامه‌نگاران خود به نام‌های باب وودوارد و کارل برنستین آن را به اطلاع افکار عمومی رساندند.

اسخیرمونیکوخ یک جزیره توریستی است و سالانه ۳۰۰ هزار نفر از آن بازدید می‌کنند . اولین بار از اسخیرمونیکوخ و ساکنانش در سندی که برای فیلیپ دوک بورگاندی نوشته شد بود اشاره شده است اولین ساکنان جزیره راهبان ابی کلارکامپ بودند در سال ۱۵۸۰ اداره اسخیرمونیکوخ از دست راهبان بیرون آمد بخشی ایالت فریزلند امپراتوری هابسبورگ شد از سال ۱۶۴۰ به مدت دو قرن اداره اسخیرمونیکوخ در اختیار استاچ‌هاور قرار گرفت و پس از آن او در سال ۱۸۵۹ به جان اریک بانک فروخت او جزیره را مسطح کرد و آنرا به یک آلمانی به نام هارتویگ آرتور فون برنستورف فروخت پس از جنگ جهانی دوم دولت هلند مالکیت اسخیرمونیکوخ را هارتویگ آرتور فون برنستورف گرفت .

او این توانایی را داشت که از موسیقی فیلم‌های کلاسیک تا موسیقی فیلم‌های پرانرژی جاز را تهیه کند. برنستاین اغلب از ارکسترهای بزرگ و کامل استفاده می‌کرد اما در برخی موارد مانند فیلم مردی با بازوان طلایی که در آن فرانک سیناترا نیز به ایفای نقش می‌پرداخت، به دلیل جاز بودن فضای فیلم، ارکستر بزرگ را کنار گذاشته و با گروه‌های کوچک جاز اقدام به ساخت موسیقی برای فیلم می‌کرد.

چه گویم تا که کاری برنسازد چه سازم تا که رنگی برنیارد

راه را، باری کشش شرط است گر خوش بنگری چیست اندر برنس راهب که در دستار نیست

اگر عاشق در عشق خود خود را بود در عشق خام بود و در شوق ناتمام او را اوئی او برای معشوق باید ای درویش آنکه معشوق را برای خود خواهد هنوز قدم در ولایت عشق ننهاده است و او مرتدی بود که مراد برای مراد خود خواهد اما آنکه خود را برای معشوق خواهد از بوستان عشق بوی ریاحین صدق بمشام وقتش رسیده بود اگرچه در بدایت کار بود اما طالب اسرار بود باز چون ببرخاست درخواست از وجود خود زایل کند و سعادت یگانگی حاصل کند در هودج فناء دوم مقر سازد پس از غیرت از خود بیخبر شود چون بی شعور شود و از غیبت بحضور شود در پرتو آن نور شود لاجرم پروانه وار از بقا بفنا راه طلبد و خود را بواسطۀ عشق بر آتش عدم احساس و بطلان قوت متخیله بسوزد و همانا که این مقام در تلوین بود نه در تمکین و این معنی در حوصلۀ مرغی خانگی که او را دانش گویند نگنجد و میزان عقلش هم برنسنجد اگر معلوم شود بمثالی شود و آن در رباعی خواجه احمد غزالی قَدّسَ اللّهُ روحَهُ گفته است:

برنستاین آهنگساز فیلم‌هایی مانند ده فرمان، فرار بزرگ، روح، هفت زن، غرب وحشیِ وحشی، عصر معصومیت و دور از بهشت است. موسیقی فیلم‌های بزرگی چون تبهکاران نیویورک یا پرنده‌باز آلکاتراز نیز از کارهای اوست. شاید بتوان بزرگ‌ترین کار موسیقی او را موسیقی فیلم هفت دلاور دانست که مورد توجه بسیاری از محافل موسیقی قرار گرفت.

پس از ساخت فیلم اعتراف می‌کنم در سال ۱۹۵۳، هیچکاک تصمیم گرفت فیلم بوته خاردار را با مشارکت سیدنی برستاین بر اساس رمانی که دیوید دانکن در ۱۹۴۸ نوشته بود بسازد. اما مشکلاتی بر سر فیلمنامه و بودجهٔ فیلم پیش آمد که باعث شد هیچکاک و برنستاین شراکتشان را به هم بزنند. با همکاری شرکت برادران وارنر، هیچکاک توانست فیلمنامهٔ بوتهٔ خاردار را کنار بگذارد و تولید فیلم ام را به نشانهٔ مرگ بگیر را آغاز کند.

بین سالهای ۱۹۵۵ و ۱۹۶۱، وینسلو بورکوفسکی و ریچارد برنستین، پزشکان بیمارستان کالج پزشکی جفرسون، جنین‌های کوچک متولد نشده‌ای را که در حاملگی خارج رحمی برداشته شده، موقتاً حفظ کردند و از مغز آنها ثبت می‌گرفتند. این تیم از الکترودهای سوزنی برای ثبت فعالیت مغز در ۳ میلی‌متر و ۱ سانتی‌متر زیر سطح مغز استفاده کردند. این الکترودها به بافت جمجمه نفوذ کردند و این مشکل تداخل الکتریکی از ماهیچه‌های اطراف را حل می‌کند.

به برخی از نام‌ها در بالا اشاره شده. اما بعضی از مدفوع حیوانات نامی مخصوص به خود گرفته. مانند عنبرنسارا که به مدفوع الاغ ماده گفته می‌شود و در برخی از باورهای طب سنتی دارای خاصیت است.