آژده

دلم هست اکنون به غم آژده ز بیم نهیب دژآگه زده

گر من از چشم تو خواهم دور شد یک چشم زد چشم من باد آژده از سوزن پولاد تو

همی ریخت هر گوهری یک رده چو از خاک تا تیغ شد آژده

خنجر آژده چون نجم ز هرسو طالع تیغ صیقل زده چون برق ز هر سو براق

برآورده در کندز آتشکده همه زند و استا به زر آژده

بادام‌وار چشم حسود تو آژده وز ناله بازمانده دهان همچو پسته باد

یکی اسپ رهوار زیراندرش لگامی به زر آژده بر سرش

گهرها که بود اندرو آژده بکندند و دیوار آتشکده

رخ عدوت چو نارنگ زرد و آژده باد به سوزنی که نه زاتش گدازد و نه ز زنگ

ای آژده به سوزن حسرت هزار دل سودت چه دارد آنکه مرقع بیاژنی