جهان اول

سیاسی او معروف‌ترین ربات انسان نمای جهان اولین بار در سال ۱۹۷۷ در فیلم جنگ ستارگان ظاهر شد در این فیلم پسری ۹ ساله به اسم آناکین اسکای واکر در سیاره تاتوئین این ربات سی۳پی‌او را از چیزهای دور ریختنی ساخت سی۳پی‌او ربات «تشریفات و تفاهم» بود و هدف از طراحی اش این بود که بین سیاستمدار‌های سیاره‌های مختلف صلح برقرار کند و فرهنگ و زبان ساکنان مختلف این سیاره‌ها را می‌دانست.

در سال ۱۹۴۸ حزب ملی آفریقای جنوبی از طریق رای‌گیری به قدرت رسید و آغاز به انجام یک رشته قوانین مبنی بر جداسازی نژادی که به نام «آپارتاید» شناخته می‌شود، کرد. این تبعیض در مورد ثروت به دست آمده از صنعتی سازی سریع دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی نیز به کار رفت. در حالی که اقلیت سفیدپوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار گشته بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند.

پس عیان گشت اینکه جان جهان اولیااند با دلیل و بیان

تالستوی در ۱۰ ژانویه ۱۸۸۳ در خانواده‌ای اشرافی به دنیا آمد او پسر کنت نیکولای الکساندروویچ تولستوی بود و لقب کنت را به ارث برد. در سن‌پترزبورگ در رشته فنی تحصیل کرد اما بعد به ادبیات روی آورد. نخستین مجموعه شعرش را در ۱۹۰۷ منتشر کرد اما بعدها آن را جزو آثار خود محسوب نکرد. در ۱۹۱۱ به داستان‌نویسی روی آورد اما جنگ جهان اول درگرفت و او به عنوان خبرنگار به جبهه رفت. پس از جنگ و وقوع انقلاب اکتبر به مخالفان انقلاب پیوست و به فرانسه رفت. در فرانسه با مجله مهاجران روس به نام سالنامه معاصر هم‌کاری می‌کرد. پس از چند سال زندگی در پاریس و برلین در ۱۹۲۳ به شوروی بازگشت و با خود آثاری را که در در دوران مهاجرت نوشته بود آورد.

بیشتر کشورهای جهان اول در دهه‌های اخیر مسیر آزادسازی اقتصادی را با هدف حفظ یا افزایش رقابتی بودن خود در محیط‌های کسب و کار در پیش گرفته‌اند. سیاست‌های آزادسازانه خصوصی سازی کامل یا جزئی نهادها و ذخایر دولتی، انعطاف‌پذیری بیشتر بازار کار، نرخ‌های کمتر مالیات برای کسب و کارها، محدودیت کمتر بر سرمایه داخلی و خارجی، بازارهای آزاد و ... است. تونی بلر نخست وزیر بریتانیا در حمایت از آزادسازی، نوشت: «موفقیت از آن شرکتها و کشورهایی می‌شود که در تطبیق دادن خود چابک، در شکایت کردن کند و نسبت به تغییر باز و مشتاق باشند. وظیفهٔ دولت‌های مدرن تضمین موفقیت کشورهایمان در برابر این چالش است.»