احقر

بنده خاندان مصطفوی احقرالساده صادق العلوی

ذره از آن گاهی در نظر آید و گاهی نیاید که وجودش بین العدم و الوجود موقوفست گاه هم با آفتاب در عالم او حاضر شود و گاه از سایه‌ی عدم درو ناظر شود. ای درویش نه همه نایافتن از کبریا و علو بود از غایت لطافت و دقت هم بود. یکی از بزرگی در دید نیاید و دیگر از خردی در نظر نیاید این به نسبت آن احقر بود و اصغر و آن به نسبت این اعظم بود و اکبر اما هر دو در نایابی برابر باشند:

هرچه قلم خلق به دفتر زدند تهمت آن بر سر احقر زدند

خاکیان در پایه بالاتر ز جباران که مور به خرامد بر منابر گرچه از شیر احقرست

سؤال کردند از صحبت گفت: نیکوئی صحبت آن باشد که فراخ داری بر برادر مسلمان آنچه برخود می‌داری و در آنچه او را بود طمع نکنی و قبول کنی جفای او انصاف او بدهی و از وی انصاف طلب نکنی ومطیع او باشی و او را تابع خود ندانی و هرچه از وی بر تو رسد تو آن را از وی بزرگ و بسیار شماری و هرچه از تو بدو رسد احقر و اندک دانی.

به پوش چشم به موری نظر فکن که بود به دیدهٔ خرد احقر ز اکثر اشیا

زهی شاه بزرگ القاب کادنی بندگانت را به خدمت نیز اعظم نویسد ذرهٔ احقر