آسان گذار

تا بوی بر عقبه عقبی بود آسان گذار عقبه کش کرد بر هر رهروی آسان گذر

تیزی که همچو تیر سحرگاهی از نفوذ آسان گذار بر سپر آسمان کند

اللَّه است آفریدگار جهانیان، رحمن است روزی گمار همگان، رحیم است آمرزگار مؤمنان، اللَّه است آفریننده بی نظیر، رحمن است پروراننده و دست گیر، رحیم است آمرزنده و عذر پذیر، هر چند که خردبین است عظیم و بزرگوار است، هر چند که سخت گیر است فرا گذار و آسان گذارست، در صفت عزّت وی هم نور و هم نار است، بنار عزّت قومی را می‌گدازد، بنور عزّت قومی را می‌ نوزاد، آن سوخته را بعدل خود در ظلمات کفر می‌دارد، و آن نواخته را بفضل خود بدعوت مصطفی (ص) و بنور قرآن راه می‌نماید و از تاریکی بیگانگی به روشنایی آشنایی می‌آرد، اینست که ربّ العالمین گفت: «کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ» ای محمد این چراغ قرآن که در دست تو است افروزنده آن مائیم، راهبر بوی آن کس بود که ما خواهیم.

رفیقی نیک رای از گوهری به دلی آسان گذار از کشوری به

دمبدم مشکل گر و آسان گذار دمبدم نو آفرین و تازه کار

به آسان گذاری دمی بی شمار که آسان زید مرد آسان گذار

نه آن مرغ است دل، کآسان گذارد آشیان خود به افسون از خم آشفته کاکل برنمی‌آید

چون بدو بر عقبه عقبی بود آسان گذار عقبه های شغل دنیا را کجا باشد خطر

چون کنم آسان گذارم چون اثیر تا در این ده روزه منزل مانده ام

نه بحر جود او دشوار عبره نه موج باس او آسان گذار است