اباء

و امّا اولاد الجانّ مسلمهم فی الجنّة و کافر هم فی النار، و مع کل جنّی شیطان کما انّ مع کل آدمی شیطان، و الجانّ خلق من خضرة النار و الشیطان من یحمومها و الملائکة من نورها. و معنی ابلیس نومید است یعنی ابلس من رحمة اللَّه و پیش از آنک لعنت بر وی آشکارا شد نام وی عزازیل بود گفته‌اند حارث بود و کنیت وی ابو کردوس بود أَبی‌ وَ اسْتَکْبَرَ سؤال کنند که ابلیس از فرمان سر وازد مستحق لائمه و عقوبت گشت و آسمان و زمین از فرمان سر وا زدند، گفت فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها و بقول بعضی مفسران اهل آسمان و زمین سر وا زدند و آن گه درین ابا مستوجب عقوبت نگشتند چه فرقست؟ جواب آنست که اباء ابلیس اباء استکبار و عجب بود و لهذا قال تعالی أَبی‌ وَ اسْتَکْبَرَ و مستکبر مذموم بود، و اباء آسمان و زمین و اهل آن اباء اشفاق و ترس بود چنانک گفت وَ أَشْفَقْنَ مِنْها و ترسنده معذور بود.

وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ ای لنعاملنّکم معاملة المختبرون نأمرکم بالجهاد و القتال حَتَّی نَعْلَمَ الْمُجاهِدِینَ مِنْکُمْ وَ الصَّابِرِینَ، ای علم الوجود و المعنی حتی یتبین المجاهد و الصابر علی دینه من غیره و قیل حتی نعلمهم عیانا کما علمناهم غیبا، فان المجازاة تقع علی ما یظهر منهم، وَ نَبْلُوَا أَخْبارَکُمْ، ای نظهرها و نکشفها باباء من یابی القتال و لا یصبر علی الجهاد. قرأ ابو بکر عن عاصم «و لیبلونکم حتی یعلم المجاهدین و یبلوا» بالیاء فیهن لقوله: وَ اللَّهُ یَعْلَمُ أَعْمالَکُمْ و قرأ الآخرون بالنون فیهن لقوله: وَ لَوْ نَشاءُ لَأَرَیْناکَهُمْ، و قرأ یعقوب: و نبلو ساکنة الواو ردا علی قوله: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ و الآخرون بالفتح ردا علی قوله حتی یعلم: کان الفضیل اذا قرأ هذه الایة بکی. و قال اللهم لا تبلنا فانک ان بلوتنا هتکت استارنا و فضحتنا.

ان لله بالبریه لطفا سبق الامهات و الاباء

بمن یکدیگر را شفیع باشید، تا مزد یابید، و اللَّه خود بر زبان رسول خویش از اجابت و اباء آن راند که خود خواهد.

دختری کاباء و اجداد گرامش یک به یک تا به آدم یا امامی بوده یا پیغمبری

محسود ابناء الرذیلة عائذ من امهات الکون بالاباء

گرچه نبود حاصلی جز یأس از وصلش مرا بی‌اباء همچون نگه هرسوی می‌تازم هنوز