آموزشگاهی
جملاتی از کاربرد کلمه آموزشگاهی
در پروندهٔ کاری او می‌توان به کسب مقام اول در جشنواره آموزشگاهی استان گیلان در بخش آهنگسازی و نوازندگی. او مورد توجه اساتیدی همچون جردن رودس قرار گرفته‌است.
آندره‌آ بوچلی در ۲۲ سپتامبر ۱۹۵۸ در روستایی در شهر لایاتیکو در توسکانی به دنیا آمد. او در همان کودکی از تنبلی چشم رنج می‌برد. آندره‌آ در ۶ سالگی به دلیل علاقهٔ فراوان به موسیقی در آموزشگاهی به یادگیری پیانو پرداخت و همزمان به اپرا روی آورد. او در کنار علاقه‌اش به موسیقی، ورزش را نیز دنبال می‌کرد و طی بازی فوتبال در سن ۱۲ سالگی با اصابت توپ به چشمش بینایی خود را به‌طور کامل از دست داد. او پس از این موضوع تصمیم می‌گیرد با این‌که به پیانو، فلوت و ساکسوفون تسلط داشت در مدرسهٔ نابینایان ادامه تحصیل دهد. او در حقوق دکترای خود را نیز دریافت کرد. اما دوباره به موسیقی روی آورد.
آکادمی صنعتی به عنوان «زمینه مدیریت اقتصادی عمومی و همچنین یک تخصص فنی را برای دانشجویان خود فراهم کند» معرفی شده بود - «آموزشگاهی برای مدیران». نخستین دانشجویان در سال ۱۹۳۰ فارغ التحصیل شدند بسیاری از نومنکلاتورهای شوروی دوره استالین در دهه ۱۹۳۰ از آکادمی فارغ التحصیل شدند. اگرچه رسماً به عنوان یک موسسه آموزش عالی در نظر گرفته می شد، آکادمی صنعتی در واقع تحصیلات متوسطه و همچنین دانش فنی مورد نیاز برای کار در صنعت را ارائه داد. با گذشت سالها، آکادمی صنعتی نامهای لازار کاگانویچ ، ویاچسلاو مولوتوف و سرانجام ژوزف استالین را به خود اختصاص داد. در ژوئیه ۱۹۴۱، با تصمیم کمیته دفاع دولتی ، آکادمی صنعتی منحل شد.
ابراهیم زرین‌قلم در خطوط نستعلیق، شکسته و شکسته تعلیق ممتاز شد. به آموزش خط در مدرسهٔ سعادت پرداخت و از برجسته‌ترین استادان گشت. سپس ساکن تهران شد و آموزشگاهی برای خوشنویسی راه انداخت. نخست در دفتر دربار در سال ۱۹۳۸م استخدام شد، و بعد از آن به وزارت خارجه منتقل گشت و به عنوان کارمند و کاتب به پیشه‌وری پرداخت. در سال ۱۹۵۱م به عراق منتقل شد و در کنسولگری ایران در کربلا سمتی یافت. در خلال فعالیت‌های دیپلماتیکش در کربلا با آقابزرگ تهرانی و ابوالقاسم خوئی روابطی ویژه داشت. یک بار به حج رفت و از سوی ابن سعود تجلیل شد. پس از حج در کنسولگری ایران در نجف اشتغال یافت و مدتی بعد به بغداد منتقل شد و تا سال ۱۹۶۹ معاونت سفارت کبرای دولت پهلوی ایران در عراق بود.
آن بر خلاف شارلوت و امیلی به مدرسه نرفت و در خانه درس خواند ولی مدتی در سال‌های ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۷ در آموزشگاهی تحصیل کرد. مدتی نیز به عنوان معلم سرخانه به تدریس پرداخت. در سال ۱۸۴۷ اندک زمانی پس از انتشار کتاب جین ایر نوشته شارلوت و همزمان با منتشر شدن بلندی‌های بادگیر اثر امیلی اولین رمان آن برونته به نام اگنس گری انتشار یافت. یک سال بعد و در سال ۱۸۴۸ دومین رمانش با نام مستأجر عمارت وایلدفل منتشر شد.