ساکسوفون
معنی کلمه ساکسوفون در دانشنامه عمومی
آدولف ساکس، زادهٔ شهرستان دینان ( به فرانسوی: Dinant ) در بلژیک است. او می خواست گروهی از آلات موسیقی را خلق کند که قدرتمندترین و بهترین سازهای بادی باشند. آقای ساکس، ساکسوفون را در تاریخ ۲۸ ژوئن سال ۱۸۴۶ در دو گروه که هر کدام شامل ۷ ساز می شد به ثبت رساند. هر گروه شامل سازهایی در ابعاد مختلف جهت حمل بود.
ساکسوفون جزو سازهای بادی چوبیِ تک زبانه است.
ساکسوفون انواعی مانند ساکسوفون سوپرانو، ساکسوفون آلتو و ساکسوفون تنور دارد، که تفاوت آن ها در دامنهٔ صداییِ آنهاست. اگرچه این ساز در اصل برای ارکستر و دستهٔ موزیک نظامی تهیه شد، ولی امروزه بیشتر در موسیقی جاز و مردم پسند به کار می رود.
• این ساز جزو سازهای انتقالی است.
• این ساز از خانوادهٔ کلارینتها است و جنس آن از فلز است.
• ساکسوفون جزو سازهای ارکستر سمفونیک نیست.
برخی از ساکسوفون های رایج:
• ساکسوفون در «سی بمل»: ساکسوفون های سوپرانو، تنور و باس
• ساکسوفون در «می بمل»: ساکسوفون آلتو، ساکسوفون باریتون
• ساکسوفون در «دو»: ساکسوفون ملودی
ساکسوفون توسط آدولف ساکس، سازنده آلت موسیقی و فلوت زن و کلارینت نواز اهل بلژیک توسعه داده شد. او در شهرستان دینان ( به فرانسوی: Dinant ) در بلژیک به دنیا آمد و در سال ۱۸۴۲ به پاریس نقل مکان کرد تا حرفه موسیقی اش را پی بگیرد. پیش از کار بر روی ساکسوفون، او بر روی کلارینت باس بهبودهایی برای آکوستیک و کلیدها ایجاد کرد و همچنین محدوده صدای پایین را گسترده تر کرد.
ساکس سازی را با یک قمیش مشابهِ کلارینت و یک بدنه برنجی و برخی خصوصیات آکوستیک شبیه هورن و کلارینت خلق کرد. با ساخت ساکسوفون در اندازه های مختلف در اوائل دهه ۱۸۴۰، ساکس به مدت ۱۵ سال انحصار این محصور را در روز ۲۸ ژوئن ۱۸۴۶ بدست آورد. در سال ۱۸۶۶ قرارداد ساکس تمام شد. سپس، ساکسوفون نوازان زیادی به همراه تولیدکننده های ساز، به نوبه خود طراحی ها و کارهای کلیدها را بهبود بخشیدند.
معنی کلمه ساکسوفون در دانشنامه آزاد فارسی
ساکْسوفون
ساکْسوفون
ساکْسوفون
ساکْسوفون
ساکْسوفون
ساکْسوفون
از اعضای خانوادۀ سازهای بادی برنجی با قطر لولۀ مخروطی شکل، و دهانی بادی چوبی یک زبانه ای و تعدادی کلید. در ۱۸۴۰ آدولف ساکس(۱۸۱۴ـ۱۸۹۴)، سازندۀ بلژیکی آلات موسیقی، این ساز را ابداع کرد. شکل های سوپرانو، آلتو، تنور، و باریتون این ساز هنوز رواج دارند. ساکسوفون سوپرانو معمولاً صاف و مستقیم است؛ بقیه به شکل خاص خود دهانی خمیده ای به سمت عقب دارند و لبۀ دهانه شان رو به بالا و عقب برگشته است. ساکسوفون در آغاز یک ساز کنسرتی با آوایی نرم و آرامش بخش بود، و از دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ وارد ارکسترهای رقص شد، و پس از ۱۹۴۵ کاربرد امروزین خود را به مثابۀ سازی مخصوص تکنوازیِ جاز به دست آورد. با این ساز می توان همانند صدای آواز، هر یک از نت ها را تحریر و چرخش داد.
جملاتی از کاربرد کلمه ساکسوفون
در اواخر دهه ۱۹۶۰ (میلادی) موسیقی راک همه گیر شد و همچنین ده‌ها شاخه از آن منشعب شد و از مهم‌ترین این سبک‌ها، سبک ژرمن راک بود که گیتار در آن کمرنگ شده و اساس آن روی بیس و کیبورد بود؛ پس نیازمند سازی شد که سولوهای وحشی را به موسیقی‌اش تزریق کند و این ساکسوفون بود که می‌توانست این نیاز را برطرف کند.
ساکسوفون آلتو از دسته سازهای انتقالی و در «می بمل» است.
اوایل ساکسوفون بیشتر به عنوان ساز نظامی و در دستهٔ موزیک ارتش به کار می‌رفت و مارشها را پررنگ تر می‌کرد.
گرینسپن موسیقیدان نیز بوده و حتی با استن گتز نیز ساکسوفون می‌نواخت.
در قرن بیستم که جاز و بلوز به موسیقی اول غرب تبدیل می‌شد، ساکسوفون هم نقش خودش را پیدا کرد.
بی‌شک یکی از کلیدی‌ترین عوامل شناخته‌شدن ژوبیم در کشورهای انگلیسی‌زبان همکاری او با ساکسوفونیست نامی استن گتز، ژوآئو ژیلبرتو و همسر ژیلبرتو (آسترود ژیلبرتو) است که محصول این همکاری آثاری مانند گتز/ژیلبرتو و گتز/ژیلبرتو قسمت دوم هستند. انتشار آلبوم گتز/ژیلبرتو در آمریکا و متقابلاً در دیگر نقاط دنیا باعث تولد «جنون بوسا نوا» شد.