تعقید

معنی کلمه تعقید در لغت نامه دهخدا

تعقید. [ ت َ ] ( ع مص ) بسته شدن. ( دهار ). ستبر گردانیدن دارو و جز آن. ( تاج المصادر بیهقی ). جوشانیدن و سطبر کردن. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). جوشانیدن چیزی تا غلیظ شود.( آنندراج ). جوشانیدن عسل و رب و جز آن تا غلیظ گردد. ( از اقرب الموارد ). || مستحکم کردن پیمان و جز آن. ( دهار ) ( از اقرب الموارد ). || بسیار گره کردن و استوار کردن. ( از تاج المصادر بیهقی ). بسیار گره کردن. ( زوزنی ). گره دار ساختن بنا را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || سوگند بقصد خوردن. ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). سوگند کردن بی لغو و استثناء. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || مبهم کردن سخن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). پوشیده سخن گفتن چنانکه نیک نتوان یافت. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). پیچیده ساختن کلام چنانکه آسانی معنی آن آشکار نگردد. ( از تعریفات جرجانی ). آن است که دلالت لفظ بر معنی مقصود آشکار نباشد، بخاطر خللی که در نظم عبارتست چنانکه بسبب تقدیم یا تأخیر یا حذف یا اضمار یا جز آن ترتیب الفاظبر وفق ترتیب معانی نباشد و موجب دشواری فهم مقصود گردد و خللی که در انتقال ذهن بمعنی مقصود بود از جهت ایراد لوازم بعید که محتاج وسایط بسیار بود و قرینه بر مقصود خفی باشد. ( تعریفات جرجانی ). || ( اصطلاح معانی ) تأخیر و تقدیم کردن الفاظ بجهت رعایت وزن و آن دو نوع است لفظی و معنوی. اما لفظی نبودن ترتیب لفظی است موافق ترتیب معنی بسبب تقدیم و تأخیر یا حذف آنچه بیاید مثالش قزلباش خان امید گوید:
غیر را جایی که من از دیدنش بد میبرم
بد نمی آید نمیدانم چرا خوب مرا.
مقصود شاعر آن است که هرگاه من دیدن غیر را مکروه میدانم و بد میبرم معشوق را، دیدنش چرا بد نمی آید لیکن بنابر تقدیم و تأخیر الفاظ ذهن سامع بدریافت معنی آن سریعاً انتقال نمی کنند. شاعری راست :
ترسم مجنون خبر ندارد
آنگه دارد که سر ندارد.
تعقید ظاهر است. مثال دیگر از محسن تأثیر:
ای آفتاب دم شب وصل از وفا مزن
زنهار این ترنج خلا را بما مزن.
درمصرع اول تعقید ظاهر است واقع شده نافهم. اما تعقیدمعنوی آن است که کلام غیر ظاهرالدلالات باشد. بنابراین صعوبت انتقال ذهن به ادراک مضمون از جهت آوردن لوازم بعیده که محتاج بوسایط کثیره باشد با وجود اخفای قرائن مدل مثلاً:
من نمی آیم از آن در کوی تو

معنی کلمه تعقید در فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - گره زدن ، بسته کردن . ۲ - شعر یا سخن پیچیده گفتن .

معنی کلمه تعقید در فرهنگ عمید

۱ سخن را پیچیده و در هم کردن.
۲. (ادبی ) پیچیدگی شعر یا نثر به سبب کلمات و کنایات دور از ذهن.
۳. [قدیمی] گره زدن.
* تعقید لفظی: (ادبی ) پیچیدگی شعر یا نثر به سبب الفاظ دشوار و درهم بودن کلمات و ضمایر، مانندِ این شعر: آهوی آتشین دم چون از بره برآید / کافور خشک گردد با مشک تر برابر (فصیحی: لغت نامه: بره ). یعنی چون آفتاب به برج حمل درآید درازی روز و شب برابر می شود.
* تعقید معنوی: (ادبی ) پیچیدگی شعر یا نثر به سبب معانی یا کنایات دور از ذهن، مانندِ این شعر: چون از مه نو زنی عطارد / مریخ هدف شود مر آن را (خاقانی: ۳۴ ). منظور شاعر از مه نو کمان و از عطارد تیر است. یعنی چون تیری از کمان رها کنی به مریخ خواهد رسید.

معنی کلمه تعقید در فرهنگ فارسی

گره زدن، سخن راپیچیده ودرهم کردن
۱ - ( مصدر ) گرده زدن بسته کردن پیچیدن . ۲ - کلام پیچیده گفتن . ۳ - ( اسم ) پیچیدگی . جمع : تعقیدات . یا تعقید لفظی. آنست که بسبب پیچیدگی الفاظ خواننده و شنونده معنی کلام را به آسانی دریابد . یا تعقید معنوی . آنست که شاعر یا نویسنده کلماتی آورد که مرادش معنی حقیقی آنها نباشد بلکه منظورش معانی و مفاهیم دور از ذهنی باشدکه شنونده و خواننده به آسانی آنهارا درنیابد .

معنی کلمه تعقید در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تعقید، اصطلاحی در علم بلاغت به معنای پیچیده کردن سخن و دشوارگویی می باشد.
تعقید بر گرفته از «عُقْدة» و «عَقْد» (گره انداختن) و به معنای پیچیدگی است و کلام دارای تعقید را مُعَقَّد می گویند.
کلمات مترادف با تعقید
اغلاق و تقعیر نیز از دیگر الفاظی هستند که برای این پدیده زبانی به کار می روند.
تعقید از دیدگاه جاحظ
به گفته جاحظ (متوفی ۲۵۵)، احتراز از تعقید از شرایط بیان است و در کلام فصیح اجتناب از آن ضروری است.
معنای اصطلاحی تعقید
...

معنی کلمه تعقید در ویکی واژه

گره زدن، بسته کردن.
شعر یا سخن پیچیده گفتن.

جملاتی از کاربرد کلمه تعقید

سرمدا! شعری که گفتی خوب بود صاف‌وبی‌تعقیدوخوش‌اسلوب‌بود
اثر مشهور قزوینی نورنامه نام دارد، منظومه‌ای دو هزار - دوهزار و پانصد بیتی به بحر هزج مسدس مقصور و محذوف؛ برخی از همروزگارانش، آن را پس از خسرو و شیرین نظامی سرآمد همهٔ منظومه‌های همسان آن می‌دانستند. قزوینی به سرودن در قالب‌های دیگر نیز پرداخت، نسخه‌ای از کلیاتش در کتابخانهٔ موزهٔ بریتانیا بوده و ذبیح‌الله صفا آن را دیده و به دیدگاه او، «سخن او در همهٔ انواع شعرش در عین روانی منتخب و استوار و خالی از هرگونه عیب تعقید و ابهام و ضعف تألیف است و در همهٔ آن‌ها خاصه در نورنامهٔ او به تعبیرهای بسیار لطیف مقرون به احساسات و عواطف گرم باز می‌خوریم.»
ابوتمام، سخن به تعقید همی گفت. گفتندش چرا چیزی نمی گوئی که فهم شود؟ گفت: چرا چیزی را گفته میشود نباید فهم کنیم؟
دارد سخنی درگره گوشهٔ ابرو مقصود از این بیت به تعقید برآید