بغچه

ز بهر پوشش و بخشش بود رخت درون بغچه پوسیدن چه حاصل

مرد باشد که به او تا ندهی صد تُنُکه در بغل بغچه نیارد که نهد در بازار

متکا درکله با صندلی اینمعنی گفت که توئی بغچه کش وتکیه بمن دارد یار

زبغچه بند دلم چون روان کشید و کشاد زرختها بخود اول کتان کشید و کشاد

اگر خواهی بزرگی بغچه میکش بقدر الکد یکتسب المعالی

آفت دور بدستار بزرگان مرساد تا ابد معظمی بغچه سران خواهد بود

بغچه را تخت صندلی دادند پرده را سر بر آستانه زدند

چودایم کشدکت بگردن لحاف باوشاه بغچه کشان گفته ایم