گز شایگان

معنی کلمه گز شایگان در لغت نامه دهخدا

گز شایگان. [ گ َ زِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گزی باشد به مقدار یک ارش و نیم آدمی که مستوی الخلقه باشد و بعضی گویند از یک ارش و نیم چیزکی کمتر است و آن گز در ولایت خراسان رواج دارد. ( برهان ). آن را گز ملک نیز خوانند. ( رشیدی ) ( آنندراج ). رجوع به گز ملک شود.

معنی کلمه گز شایگان در فرهنگ فارسی

گزی باشد بمقدار یک ارش و نیم آدمی

جملاتی از کاربرد کلمه گز شایگان

نصری در جای دیگر می‌نویسد: از نظر شایگان، مدرنیته ما را دچار اسکیزوفرنی یا روان‌گسیختگی کرده‌است، چرا که مدرنیته نظام ارزشی خود را بر ما تحمیل کرده و ما در میان دو جهان بیگانه از یکدیگر به سر می‌بریم. ما در مواجههٔ با غرب شیفتهٔ نظام‌های سیاسی و حقوق آن شده‌ایم و مفاهیم مدرن چون حق و آزادی را پذیرفته‌ایم، بدون آنکه نسبت به الگوی معرفتی که مبنای این مفاهیم بوده توجه داشته باشیم. همان چیزی که سروش هم به آن توجه دارد.
مرو شایگان یکی از چهار شهر قدیم خراسان بود که زمانی پایتخت این استان بوده‌است سه شهر دیگر خراسان نیشابور و بلخ و هرات بود. شهر مرو بواسطهٔ نزدیکی به خوارزم و ماوراءالنهر از یک طرف و اتصال آن به سرخس و نیشابور از طرف دیگر از نظر نظامی و تجاری موقعیتی خاص داشته‌است به همین جهت در زمان ساسانیان و در دورهٔ تسلط اعراب تا زمان مأمون همیشه این شهر پایتخت خراسان بوده‌است. طاهریان مرکز خراسان را به نیشابور انتقال دادند.
بت‌های ذهنی و خاطره ازلی کتابی شامل چند مقاله و خطابه از داریوش شایگان است.
شایگان همچنین از مهر ۱۳۲۵ تا اسفند ۱۳۲۵ مسئول سازمان تربیت بدنی ایران بود و در دوره‌ی او برای اولین بار فداراسیون‌های ورزشی ایران ایجاد شده و شروع به کار کردند.
هر که دل خویش را فتنه دیوان کنند قافیه شد شایگان سجده دیوان کند
لوح مطبوعات مذهبی مشتمل بر ۶ عنوان مجله (نامه فروغ علم، تعلیمات اسلامی، گنج شایگان، مردان خدا، دارالسلام، همایون) انتشار یافت.
من دل خزانه کردم و بنهادم اندرو گنجی ز مدح شاه به از گنج شایگان
بهر گنجیست لابد پاسبان ماری و زلفینت بود ماری که کارش پاس گنج شایگان باشد
مرا بپاید این گنج شایگان‌، جاوید که کردگارش بنهاد و کردگار آورد
گر متاع وصل شیرین را بدان نتوان خرید بر دل پرویز گنج شایگان آید گران
باشد ار انصاف کس عیبم نگوید زین که من هم مکرر قافیه هم شایگان آورده‌ام
یکی از مهم‌ترین نظرات وی، دربارهٔ تحلیل و شناساندن مفهوم ایدئولوژی است. وی در کتاب انقلاب مذهبی چیست نشان می‌دهد که نمی‌توان دین و فلسفه را اموری ایدئولوژیک دانست. شایگان به جد معتقد بود که فلسفه و دین، دو هماورد جدی ایدئولوژی هستند و در جامعه‌ای که سنت‌هایِ تقدیس‌یافته ضعیف شوند و استدلال‌های فلسفی نابود گردند، ایدئولوژی فرصت ظهور پیدا می‌کند. وی ایدئولوژی را همانند اسطوره می‌دانست؛ چراکه هم دارای بار عاطفی است و هم دارای دستگاهی منطقی–عقلانی است.
در خرداد ۱۳۲۹ جمعیت ایرانی هواداران صلح تأسیس شد و بهار که از پایه‌گذاران آن بود (اعضای مؤسس دیگر: علی شایگان، حائری‌زاده، مهندس قاسمی، حکمت، احمد لنکرانی، محمد رشاد و محمود هرمز)، به ریاست جمعیت انتخاب شد و قصیدهٔ معروف جغد جنگ را، به اقتفای چکامهٔ بلند منوچهری سرود.
آری آری تا بر معشوقه دان از دل عاشق دهی خوش شایگان
خسرو شایگان (زاده ۹ شهریور ۱۳۱۷ در تهران – درگذشته ۲۰ اسفند ۱۳۸۵) از دوبلرهای مشهور ایران بود.
زمان پخش: پنج‌شنبه‌ها ساعت ۲۳:۳۰ به وقت تهرانمجریان: نیما اکبرپور، بیتا حجازیگزارشگران: عادل شایگان، مهرناز فرهمندبرنامه‌ای که به تازه‌های فناوری رایانه و فضای مجازی می‌پردازد.
اواخر سلطنت محمدشاه در اواخر سال ۱۲۶۳ ه‍.ق یا پس از آن سال، با سرمایهٔ خویش یا به‌کمک محمدشاه یا به‌گفتهٔ خان ملک ساسانی با کمک‌های حسینعلی‌خان معیرالممالک جهت آشنایی با نقاشی اروپا به ایتالیا فرستاده شد. تاریخ دقیق آغاز سفرش به اروپا روشن نیست. خان ملک آغاز و پایان سفر را ۱۲۵۶ و ۱۲۶۲ ه‍.ق نوشته‌است؛ اما یحیی ذکاء با توجه به آثار تاریخ‌دارِ ابوالحسن که نشانه‌های طبیعت ایران را دارد، بر این عقیده است که ابوالحسن در فاصلهٔ این تاریخ در ایران بوده‌است. ذکاء ادامه می‌دهد شواهد این نتیجه را به‌دست می‌دهند که سفر ابوالحسن به اروپا پس از ۱۳۶۳ ه‍.ق بوده‌است. حدودِ سالِ بازگشتش را هم از کتاب گنج شایگان — که نگارش آن در سال ۱۲۷۳ ه‍.ق پایان یافته — می‌توان به‌دست آورد. دیباچه‌نگار اصفهانی در گنج شایگان می‌نویسد: «میرزا ابوالحسن خان نقاشباشی... و حالیا هفتم سال است که از ایتالیا معاودت نموده...» بر اساس سال نگارش کتاب، ابوالحسن در سال ۱۲۶۶ ه‍.ق به ایران بازگشته‌است. از سوی دیگر، با توجه به اینکه میان سال‌های ۱۲۶۴ و ۱۲۶۶ ه‍.ق هیچ اثری از کارهای انجام‌شدهٔ او در ایران در دست نیست، می‌توان پنداشت که آغاز سفر او در اواخر سال ۱۲۶۳ ه‍.ق بوده و حدود سه تا چهار سال را در ایتالیا به‌سر برده‌است. تاریخ نخستین آثار او پس از بازگشت، ۱۲۶۷ ه‍.ق را نشان می‌دهد. تعداد آثار او در این سال، شش اثر است. او نخستین هنرمند ایرانیِ آموزش‌دیده در اروپاست. بین سال‌های ۱۸۴۶ و ۱۸۵۰ او در ایتالیا به مطالعه و نسخه‌برداری از کارهای استادان ایتالیایی مانند رافائل و تیسین در رم، واتیکان، فلورانس و ونیز مشغول بود.
کجا رامین که با تو مهربان گشت به چشمت خاک راه شایگان گشت
سکون کرد و ز ذات کل عیان شد پس آنگه لایق هر شایگان شد
بر خاک درت زکات دربان گنج زر شایگان ببینم