کردی خوردی

گهی با گل می گلفام خوردی گهی صد بوسه از گل وام کردی

جزین از تو چه کار آید که کردی که همچون کرگسان مردار خوردی

غذی از مغز معرفت کردی روزی از سفرهٔ غنا خوردی

هر شبی دیده پر نمک کردی جگر خود به آن نمک خوردی

ز کام دل بزه بسیار کردی ز نام بد بلا بسیار خوردی