کج خلقتی

تو به آدم به خلقتی مانند ورنه از راه حق نه‌ای فرزند

خاتم خلقتی و خاتم خلق در تو پوشیده آز جامهٔ دلق

تیلیش در تبیین این پرسش که چه عاملی بیرون از ما است که دائماً یارای مقاومت در برابر نیروهای ویرانگر را دارد و به انسان در برابر تهدید به مرگ و جهل و گناه، امنیت می‌بخشد، وارد مباحث الهیات به معنای اخص آن یعنی مباحث مربوط به خداشناسی می‌شود. اما باید به مسیری که تیلیش طی کرد توجه داشت. او در یک رفت و برگشت خود را مواجه با سوالاتی بنیادین دید، و با تحلیلی هستی‌شناختی به ماهیت ذاتی بشر با وصف مخلوقیت و تناهی رسید و از آن پس نتیجه گرفت که خدایی برای چنین خلقتی هست و چنین خدایی فرا و ورای هرگونه مرز و محدودیتی غیرِ متناهی است.

در آزمون خلقتی نبود به ز آگهی دلی که از آدم است ز آدم آگه شود

نکو اگر نگری هیچ خلقتی بد نیست تفاوتی بدو نیکی که هست در نظرست

گرفته فرو از سما تا سمک به هم خلقتی برده گوی از فلک