رس کردن

در بین عناصر غذایی عمده کلسیم و فسفر و پتاسیم مهم‌تر بوده و مقادیر مورد نیاز تقریباً مشابه با گندم است با این تفاوت که مقدار پتاسیم مورد نیاز کمی بیشتر است. مقدار اسیدیته خاک باید بالاتر از ۵ بوده و ترجیحاً حدود ۶مناسب می‌باشد. به کار بردن ۴۵ تا ۵۰ کیلوگرم در هکتار فسفر و ۵۰ تا ۶۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم در اکثر خاک‌های حاصلخیز قابل توصیه است. ازت برای تحریک رشد در زمان‌های بحرانی در صورت نیاز به کار برده می‌شود. وقتی که محصول به عنوان کشت همراه یا در پاییز در شرایط سخت به‌طور مستقیم در زمین کشت می‌شود. مقدار ۲۰ تا ۵۰ کیلوگرم ازت به صورت سرک در پاییز باعث تسریع رشد می‌گردد، خصوصاً اگر محصول بخواهد مورد چرا واقع شود. هدف تحریک پنجه زنی و استقرار یک پوشش خوب برای تولید بذر می‌باشد. در بهار بسته به شرایط مزرعه، افزایش ۱۰۰ تا ۱۷۵ کیلوگرم ازت مورد نیاز خواهد بود. در شرایط مرطوب تر ازت کمتری جهت کاهش خطر و رس کردن محصول توصیه می‌شود و کل ازت مصرفی در بهار نباید از ۱۲۵ کیلوگرم در هکتار تجاوز نماید. اولین بار مصرف باید در اواخر اسفند انجام گیرد و بعضی از محققین پیشنهاد می‌کنند همین یک بار باقی‌مانده را پس از برگ چینی توصیه می‌کنند. چرای پاییزه در سال استقرار گیاه مؤثر بوده و باعث می‌گردد که اندام‌های رشد یافتهٔ اضافی را قبل از زمستان از مزرعه خارج سازد.

پیش رس کردن محصول و عرضه آن در زمان اوج قیمت، افزایش سطح سبز مزرعه، افزایش سه تا چهار برابری عملکرد، جلوگیری از آفات و بیماری‌ها و رشد علف‌های هرز و استفاده نکردن از سموم علف کش و آفت کش، کاهش تعداد ساعت کار کارگری و کیفیت بهتر محصول سبب افزایش بازده اقتصادی محصول می‌شود. در کنار بازده اقتصادی، مزایای تولید ارگانیک را نیز باید اضافه کرد. به‌طور متوسط برای هر هکتار صیفی، در حدود ۱۳۰ کیلوگرم پلاستیک مصرف می‌شود.