خندان خندان

دارم گله از درد نه چندان چندان با گریه توان گفت نه خندان خندان

آن خداوند من آن فخر خداوندان دو لبش درگه گفتن خندان خندان

خندان خندان شکر شکن شد با او به کرشمه در سخن شد

خندان خندان گفت که نتوان دانست باشد که بجوی رفته باز آید آب

گریان گریان نگاه کردم در وی دیده من کرد پاک خندان خندان