جهولا

در پايان سوره احزاب نيز مى فرمايد: ما امانت (به معناى معرفت ، ولايت ، قرآن ،دين ، تكليف ، معارف الهى يا اصل اداى امانت مطرح در حقوق ، به عنوان يكى از دستورهاىدينى ) بر آسمان ها و زمين و كوه ها عرضه كرديم و آنها نتوانستندتحمل كنند...؛انا عرضنا الامانه على السموات والارض والجبال فابين ان يحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان انه كان ظلوما جهولا(606) كهمسلما مقصود اين نيست كه واقعا امانت معهود را خداوند بر آنها عرضه كرده و آنهافروماندند، بلكه صرفا كنايه از اين است كه آن امانت به قدرى وزين است كه آسمان هااز حمل آن عاجزند و انسان از جهت سعه وجودى و تجرد روح و استعداد و توانمندى ويژه خود، از آسمان و زمين و كوه بالاتر است .

بعضى از بزرگان اهل معرفت در ذيل آيه عرض امانت بر آسمان ها و زمين و كوهها:اناعرضنا الامانه على السموات والارض والجبال فابين ان يحملنا واشفقن منها و حملها الانسانانه كان ظلوما جهولا(221) تعبير دارند كه قابل انطباق امانت بر خلافت الهى انسان است