جان خواه

این زمان چونی که جان خواهی سپرد گفت آنگه تو چه دانی و بمرد

ای چشمش اگر سوال جان خواهی کرد جز دادن جان دگر جواب تو که راست

گر جان خواهی بگوی با من تا دست ز جان خود بشویم

گر تو جان خواهی روان بخشم ترا زانکه تو جانی و من زنده بجان

هرچه باشد آدمی را بنده اند از جان و دل خواه جسم و خواه جان خواهی ملک ، خواه اهرمن

اگر جان خواهی اینک می‌دهم من یقین می‌دان که بی شک می‌دهم من

اگر طراوت دل خواهی این نتیجه ببین و گر لطافت جان خواهی این قصیده بخوان

سودی همه را مرا زیان خواهی بود آشوب دل و آفت جان خواهی بود

چوره پیش است، زاد منزلم ده چو جان خواهی ستد، باری دلم ده

گر جان خواهی ز بهر یک بوسه ز من از عشق لب تو هیچ دندان نزنم