تفننی
جملاتی از کاربرد کلمه تفننی
سکس غیررسمی یا سکس تفننی یا رابطه جنسی سرسری نوع خاصی از رابطهٔ جنسی خارج از ارتباطات عاشقانه است و بدون پذیرفتن مسئولیت، بدون احساس وابستگی عاطفی یا آشِنایی مابین شرکای جنسی صورت بگیرد.
خط توأمان شیوه‌ای تفننی در خوشنویسی ایرانی بوده‌است که در آن از ترکیب کلمات و حروف، صورت انسان یا حیوانات یا نوشته‌ای جدید تشکیل می‌شود.
مورتون بی مقصد محبوب تفریحی ماهیگیران تفننی است. مسابقات کلاسیک ماهیگری در این خلیج برگزار می‌شود.
رابطه جنسی بی‌تعهد یا رابطه جنسی بدون رانده‌وو نوعی از رابطه است که در آن رابطه جنسی تفننی و هرچه که با آن مرتبط است، همچون هم‌خوابگی یک‌شبه بی آنکه لزوماً صمیمیت عاطفی، پیوند انسانی یا رابطه متعهدانه‌ای در کار باشد، پذیرفته شده و حتی آن را تشویق می‌کند.
هر سال حدود ۵۰۰ مسابقهٔ ماراتون در نقاط مختلف دنیا برگزار می‌شود و اکثر شرکت‌کنندگان این مسابقات، دوندگان تفننی هستند. به‌همین‌دلیل، گاهی ده‌ها هزار دونده در این مسابقات شرکت می‌کنند. با توجه به این‌که شرایط آب‌وهوایی و جغرافیایی، مثل ارتفاع، دما و رطوبت هوا، وزش باد، و جنس و شیب جاده در این مسابقه اهمیت زیادی دارند، زمان‌های ثبت شده در این مسابقات با یکدیگر قابل مقایسه نیستند. معمولاً بهترین زمان‌ها در مسیرهای نسبتاً مسطح در نزدیکی سطح دریا با شرایط آب‌وهوایی مطلوب و کمک دونده‌های آهو ثبت می‌شوند.
در حیاط هرخانه ای درختان گردو و توت سر برافراشته‌اند و مردم به صورت تفننی به باغداری نیز مشغول اند
اما امروزه آماجه از یک بازی تفننی پا را فراتر گذاشته و هم‌اینک چیزی حدود ۱۹۰۰ قانون در خصوص این ورزش تبیین شده است.
از آنجا که آن‌ها جزء بزرگ‌ترین و سریع‌ترین ماهیان اقیانوس‌ها هستند، لذا مهاجرت‌های قابل ملاحظه و گاهی مهاجرت‌های بین اقیانوسی انجام می‌دهند. همهٔ نیزه‌ماهیان در سراسر جهان از اهمیت تجاری برخوردار هستند (در بازارهای ژاپن قیمت تجاری بالایی دارند) و غذای عالی به حساب می‌ایند. همهٔ آن‌ها برای صید تفننی جزء ماهیان عالی محسوب می‌شوند.
دوج میم بر اساس یک عکس در سال ۲۰۱۰ ساخته شده و در اواخر سال ۲۰۱۳ به محبوبیت رسید و به عنوان «برترین میم» در آن سال انتخاب شد. یک رمزارز تفننی نیز با اسم دوج کوین در دسامبر ۲۰۱۳ راه اندازی شد و شیبا اینو به عنوان بخشی از قرارداد حمایت مالی، اتوموبیل جاش وایز معرفی شده‌است.
کاوه میرعباسی (مترجم و نویسنده) در گفتگو با روزنامه ابتکار عشیری را نویسنده‌ای غریزی اما بدون مطالعات دقیق دانسته است. میرعباسی در این مصاحبه ادامه می‌دهد: «شیوه نوشتن او، الهام گرفته از فیلم‌های سینمایی پلیسی مانند جیمز باند بود. او به واسطه تخیل خوبی که داشت، داستان‌های سرگرم‌کننده‌ای می‌نوشت و بعداً بخشی از این آثار به صورت کتاب‌های جیبی به چاپ رسیدند… آثار این نویسنده ویژگی تمام عیار پاورقی‌نویسی در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ خورشیدی است که رواج بسیاری نیز داشتند و به عنوان ادبیات تفننی از آن‌ها یاد می‌شود. این دست نوشته‌ها مشخصا داستان‌هایی بود که فرانسوی‌ها، آن‌ها را «کتاب‌های ایستگاه راه آهن» می‌خوانند و ویژگی عمده آن‌ها خاصیت مفرح و سرگرم‌کنندگی است».