اتشفشان خاموش

در دامنه‌های کوهستان سهند، زیباترین دره‌های آبرفتی همراه با روستاها، باغ‌ها و کشتزارها، جلوه‌هایی شگفت پدیدآورده است. کوهستان سهند بعد از سبلان یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین برجستگی‌های آذربایجان و از معروف‌ترین کوه‌های آتشفشان خاموش ایران است که در ۵۰ کیلومتری جنوب تبریز قرار گرفته‌است.

جزیره سن کریستوبال از سه یا چهار آتشفشان خاموش متصل به هم تشکیل شده‌است. آنجا خانهٔ قدیمی‌ترین ساکنان دائمی جزیره است و جایی است که داروین برای اولین بار در سال ۱۸۳۵ به ساحل آن قدم گذاشت. دریاچهٔ کوچک دهانهٔ آتشفشانی که ال جانکو نامیده می‌شود تنها منبع آب شیرین جزیره است. در دسترس بودن آب‌های شیرین علت اقامت ساکنان اولیه جزیره در آن است. در سال ۱۸۸۰ در این جزیره برای زندانیان سرزمین اکوادور اقامتگاه اجباری ساخته شد. این اقامتگاه بعدها به پایگاه نظامی اکوادور مرکز صادرات محصولات جزیره شامل شکر، قهوه ،مانیوک، گله، ماهی ولیمو تبدیل شد.

آتشفشان سرو نگرو د مایاسکر آتشفشانی آندزیتی-داسیتی است و قدمت جریان‌های گدازه‌ای آندزیتی و داسیتی آن به احتمالاً دورهٔ هولوسن می‌رسد. همچنین کاسه‌ای آتشفشانی (کالدرا) در غرب این آتشفشان و دریاچه‌ای آتشفشانی نیز در دهانهٔ آن وجود دارد. قلهٔ پوشیده از یخچال‌های پلیستوسنی آتشفشان خاموش چیلس در ۳ کیلومتری جنوب شرقی این آتشفشان قرار دارد.

در حال حاضر روح به خاطر اینکه نمی‌تواند از جای خود حرکت کند برنامه بر این شده که در همان‌جا به تحقیق ادامه دهد؛ ولی فرصت در حال حرکت به سمت یک آتشفشان خاموش (اندیور) است.

کوه فوجی (به ژاپنی: 富士山 / Fuji-san) با بلندای ۳۷۷۶ متر، بلندترین کوه ژاپن است. این کوه یک آتشفشان خاموش است که آخرین فوران آن به سال‌های ۱۷۰۷-۱۷۰۸ میلادی برمی‌گردد. کوه فوجی یکی از سه کوه مقدس ژاپن (三霊山/ Sanreizan) است. دامنهٔ کوه فوجی در مرز بین استان‌های شیزوئوکا و یاماناشی در غرب توکیو قرار دارد و می‌توان آن را در یک روز آفتابی دید. کوه فوجی نزدیک به کنارهٔ اقیانوس آرام در جزیره هونشوی مرکزی واقع شده‌است و سه شهر کوچک آن را احاطه کرده‌اند: گوتنبا (جنوب)، فوجی‌یوشیدا (شمال) و فوجی‌نومیا (جنوب غربی).

سنت کیتس و نویس کوچک‌ترین کشور جزیره‌ای در دریای کارائیب است که از گرنادا، باربادوس و همچنین سنت وینسنت و گرنادین‌ها هم کوچکتر است. هر دو جزیره سنت کیتس و نویس به دلیل قله‌های کوه و حلقه‌های سواحل اطراف خطوط ساحلی خود شناخته شده‌اند. اگرچه این جزایر از نظر مساحت کوچک هستند، اما هر دو یک کوه غالب دارند. برای جزیره سنت کیتس، آتشفشان خاموش، کوه لیامویگا، بر فراز جزیره در منطقه مرکزی-شمال برجسته است. اما برای جزیره نویس، این قله نویس است که در نزدیکی مرکز جزیره قرار دارد و ناهمواری مخروطی‌شکلی به آن می‌دهد. پهنه‌های آبی اصلی بین دو جزیره عبارتند از: خلیج کوناری، حوضچه نمک بزرگ و خلیج نیمه ماه.

جزیره فراساحلی بیوکو، با منشأ آتشفشانی و بسیار حاصلخیز، تحت سلطه سه آتشفشان خاموش است. خط ساحلی آن در جنوب شیب‌دار و ناهموار است، اما سواحل و بندرگاه‌های دیدنی در امتداد ساحل شمالی وجود دارد. بلندترین نقطه گینه استوایی «پیکو باسیله» دارای ارتفاع ۳۰۰۸ متر است. پست‌ترین نقطه کشور اقیانوس اطلس (۰ متر) است.

جزایر آیولین در دریای تیرنی، در شمال شرقی سیسیل، یک مجموعه آتشفشانی را تشکیل می‌دهند. سه کوه آتشفشانی وولکانو، استرومبولی و لیپاری نیز فعال هستند، هرچند لیپاری معمولاً غیرفعال است. در سواحل جنوبی سیسیل، آتشفشان زیرآبی جزیره گراهام که بخشی از آتشفشان امپدوکلس است، آخرین بار در سال ۱۸۳۱ فوران کرد. این جزیره بین سواحل آگریجنتو و جزیره پانتلریا (که خود یک آتشفشان خاموش است) واقع شده است.