شمیط. [ ش َ ] ( ع ص ، اِ ) درآمیخته. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( آنندراج ). مخلوط. ( از اقرب الموارد ). || صبح ، بدان جهت که سپیدی آن به سیاهی مخلوط است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). صبح. ( ناظم الاطباء ) ( دهار ). || روشنایی به سیاهی آمیخته. ( ناظم الاطباء ). || اولاد مرد که نیمه ای نر و نیمه ای ماده باشند. || گیاه خشک و تر با هم آمیخته. || گرگ سیاه سپید. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). - طائر شمیطالذنب ( ذنابی )؛ مرغ سپید سیاه دم. || شیری که از خوشمزگی ترشی و تازگی آن معلوم نشود. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). شمیط. [ ش ُ م َ ] ( اِخ ) قلعه ای است به اندلس. ( منتهی الارب ). شمیط. [ ش َ ] ( اِخ ) ابن بشیر. محدث است. ( منتهی الارب ).
جملاتی از کاربرد کلمه شمیط
شُمَیطیه یا سُمَیطیه یکی از فرقه‌های امامیه است که از پیروان یحیی بن ابی شمیط هستند که به امامت محمد دیباج معتقدند.
مختار با آگاهی یافتن از تحرکات مصعب، اهالی کوفه را گرد آورد و به آنان وعدهٔ پیروزی در مذار را داد. سپاه او به‌وسیلهٔ احمر بن شُمیط فرماندهی می‌شد. برخی از سربازان مختار که همراه با ابن اشتر در موصل بودند، پس از آنکه ابن اشتر به نامه‌های مختار بی‌توجهی کرد، به سوی مختار بازگشتند. جناح راست سپاه ابن شمیط را عبدالله بن کامل شاکری و جناح چپ سپاه را عبدالله بن وهب فرماندهی می‌کردند. فرماندهی پیاده‌نظام برعهدهٔ خطیر بن اسماعیل کندی و فرماندهی سواره‌نظام به عبدسلولی واگذار شد. فرماندهی موالی بر عهدهٔ محافظ مخصوص مختار یعنی ابوعمره کیسان قرار داشت. ابن شمیط به‌سوی بصره حرکت کرد و در مذار اردو زد و کمی بعد مصعب به رویارویی با او شتافت. با آنکه نیروهای موالی سوار بر اسب بودند اما فرمانده جناح چپ سپاه ابن شمیط، یعنی عبدالله بن وهب که احتمالاً از موالی‌ها بیزار بود، پیشنهاد داد از آنجایی که آنان ضعیف هستند و در صورت حمله احتمال دارد که از جنگ بگریزند، بنابراین بهتر است که پیاده به میدان بروند. ابن شمیط این پیشنهاد را پذیرفت و به موالی دستور داد تا از اسب پیاده شوند.
بر اساس گفتهٔ منابع اسلامی او در ابتدا یک شترچران در حومه شهر کوفه بود که در سال ۶۰ هجری با مختار آشنا شد و با او برای انتقام از قاتلین حسین بن علی همراه شد. بن کامل در نبرد عین الورده در سپاه توابین بود سپس دوباره به قیام مختار پیوست و رئیس شرطه‌های کوفه (شهربانی کوفه) شد او از مورد اعتمادترین سرداران مختار بود که تا آخر به او وفادار ماند بعد از آن به فرماندهی احمر بن شمیط مأمور مقابله با حمله زبیریان شد. بن کامل در جنگ مذار ضربه سنگینی به سپاه زبیری زد، روز بعد اما بعد از کشتن تعداد زیادی از ارتش زبیری کشته شد. در این جنگ اکثر فرماندهان سپاه کوفه کشته شدند، کشته شدن کسانی همچون بن کامل شاکری، کیسان ابوعمره و احمر بن شمیط باعث ضعف روحیه لشکریان مختار شد و حکومت را در آستانه نابودی قرار داد و چهار ماه بعد با تسلیم شدن لشکریان به آل زبیر مختار در ۶۷ سالگی به قتل رسید.
احمر بن شمیط (درگذشته۶۸۶) یک فرمانده نظامی اهل کوفه از یاران علی بن ابی‌طالب و فرمانده سپاه کوفه در نبرد مذار بود.
مختار با آگاهی یافتن از تحرکات مصعب، اهالی کوفه را گردآورد و به آنان وعدهٔ پیروزی در مذار را داد. سپاه او به وسیلهٔ احمر بن شُمیط فرماندهی می‌شد. برخی از سربازان مختار که همراه با ابن‌اشتر در موصل بودند پس از آنکه ابن‌اشتر به نامه‌های مختار بی‌توجهی نمود به سوی مختار بازگشتند. جناح راست سپاه ابن شمیط به وسیلهٔ عبدالله بن کامل شاکری و عبدالله بن وهب جناح چپ سپاه او را فرماندهی می‌کردند. فرماندهی پیاده‌نظام برعهدهٔ خطیر بن اسماعیل کندی و فرماندهی سواره‌نظام به عبدسلولی واگذار گردید. فرماندهی موالی برعهدهٔ محافظ مخصوص مختار یعنی کیسان ابوعمره قرار داشت. ابن‌شمیط به سوی بصره حرکت نمود و در مذار اردو زد و کمی بعد مصعب به رویارویی با او شتافت. با آنکه نیروهای موالی سوار بر اسب بودند اما فرمانده جناح چپ سپاه ابن‌شمیط یعنی عبدالله بن وهب، که احتمالاً از موالی‌ها بیزار بود، پیشنهاد داد از آنجایی که آنان ضعیف هستند و در صورت حمله احتمال دارد که از جنگ بگریزند، بنابراین بهتر است که پیاده به میدان بروند. ابن‌شمیط این پیشنهاد را پذیرفت و به موالی دستور داد تا از اسب پیاده شوند.