ارمنازی

نخستین دولت زمان العابد دولت حقی العظم بود که از چهار وزیر در ۱۴ ژوئن شکلیل شد و وزرای آن نیز به صورت مساوی بین اعتدال‌گرایان سوری و تشکل ملی سوریه تقسیم شده بود. این دولت مخالفان اندکی داشت، در سال نخستین که آغاز به کار کرده بود نگرانی‌های امنیت فقط می‌رفت. دولت نخست حفی العظم در ۳ ژوئن ۱۹۳۳ استعفا کرد و دوباره دولت با نخست‌وزیری حفی العظم در همان سال تشکیل شد با این تفاوت که در دولت جدید اعضای تشکل ملی سوریه حضور نداشت این تصمیم در پایان گفتگو در مورد نگرانی‌ها در مورد قرارداد دوستی و هم‌پیمانی با فرانسه بود. با وجود اینکه تشکل ملی سوریه در دولت جدید کنار زده شده بودند اما روابط دوستانهٔ خود را با عابد به وسیلهٔ نجیب ارمنازی، سرپرست ارشد قصر ریاست‌جمهوری از یک سو و عیدل جمیل مردم، یکی از پایه‌های تشکل ملی سوریه از سوی دیگر حفظ کرد. نخست‌وزیری العظم برای بار دوم یک سال ادامه یافت در این مدت مأموریت کمیسر عالی فرانسوی هانری بونسو به پایان رسید و سفیر فرانسه در جمهوری خلق چین شد و شارل دی مارتیل جایگزین وی شد و زمانی که دی مارتیل در تاریخ ۱۲ اکتبر ۱۹۳۳ به بیروت رسید نشست صافیتا برگزار شد و در آن علویان سوری درخواست الحاق دولت العلویین به سوریه شدند که در سال ۱۹۲۰ از این کشور جدا شده بود.