تنور نوح

کشتی امید در دریای خون افکندن است از تنور نوح امید لب نان داشتن

آب تنور نوح علاجش نمی کند این آتشی که در جگر ما گرفته است

چنین گیرد اگر دنبال ظالم اشک مظلومان برآرد جوش طوفان چون تنور نوح از گورش

ندیدی گر تنور نوح و طوفان جهانگیرش ز داغ سینه من جوشش خون را تماشا کن

ز گرما و عرق مردم غرق در آب و در آتش تو گوئی کز تنور نوح برخیزد همی طوفان

همچون نخل طور آتش می دمد از شاخ گل چون تنور نوح می جوشد زلال از چشمه سار