یاره گر

چو شیر شرزه و چون مار گرزه بر سر و دست ز هولش افسر فغفور و یاره قیصر

به ارج گوهر شهوار و ارز لؤلؤ لالا به فر افسر فغفور و قدر یاره قیصر

همه شهر ز ایشان توانگر شدند چه با یاره و تخت و افسر شدند

به دست وی چو گوهر دار یاره سفالین سبحه آمد در شماره

چو یوسف آن بدید از جای برجست چو زرین یاره بگرفتش سر دست

بیفگند یاره فرو هشت موی سوی روشن دادگر کرد روی

وی که نعل سم اسب فلک از گوش ملوک! کرد بیرون جهت یاره حورا آورد!

ز زرین و سیمین وز تخت عاج همان یاره و طوق زرین وتاج

غلامان همه با کلاه و کمر پرستنده با یاره و طوق زر

گه تاراج جای طوق و یاره سواعدشان بریدند و انامل