گیاهان دانه دار

در حالی که شکل درختان اولیه شبیه به شکل امروزی بود، اسپرماتوفیت‌ها یا گیاهان دانه، گروهی که همه درختان نوین را در بر می‌گیرند، هنوز فرگشت نیافته بودند. گروه‌های درختی غالب امروزه همه گیاهان دانه‌دار، بازدانگان که شامل درختان مخروطی هستند و گل‌دانگان که شامل همه درختان بارده و گل‌دهنده هستند، هستند. هیچ درخت بدون اسپور مانند Archaeopteris در فلور موجود وجود ندارد. مدت‌ها تصور می‌شد که نهان‌دانگان از درون بازدانگان به وجود آمده‌اند، اما شواهد مولکولی اخیر نشان می‌دهد که نمایندگان زنده آن‌ها دو گروه مجزا را تشکیل می‌دهند. داده‌های مولکولی هنوز به طور کامل با داده‌های ریخت‌شناختی تطبیق داده نشده‌اند، اما پذیرفته شده است که حمایت ریخت‌شناختی برای پارافیلی قوی نیست. این منجر به این نتیجه می‌شود که هر دو گروه از درون پتریدوسپرم‌ها، احتمالاً در آغاز دوره پرمین، پدید آمده‌اند.

باوجود این مزایا، تخمک‌های بارور شده به‌عنوان بذر بالغ نمی‌شوند. همچنین در طول خواب بذر (اغلب با شرایط غیرقابل پیش‌بینی و تنش‌زا همراه است) آسیب DNA تجمع می‌یابد. بنابراین آسیب DNA به نظر می‌رسد یک مشکل اساسی برای بقای گیاهان دانه‌ای باشد، همانطور که آسیب DNA به طور کلی یک مشکل اساسی برای زندگی است.

افزون‌بر دایناسورها، بسیاری از گونه‌های گیاهی (به جز سرخس‌ها و گیاهان دانه‌دار)، آمونیت‌ها، بلمنیت‌ها، دوکفه‌ای‌های رودیست و اینوسرامید، خزندگان پرنده (پتروسور) و خزندگان دریایی (پلزیوسوروس‌ها و مزوسوروس‌ها) نیز نابود شدند. فورامینافر‌ها پلانکتون، بازوپایان، دیاتوم‌ها (انواعی از جلبک‌ها)، دینوفلاژل‌ها، نرم‌تنان، لاله‌وشان و ماهیان نیز شدیداً آسیب دیدند.[نیازمند منبع]

در گیاهان دانه‌ای، تُخمَک ساختاری است که یاخته‌های زایشی ماده را می‌سازد و در خود نگه می‌دارد. تخمک در درون تخمدان گیاهان قرار دارد. تخمک توسط ساقه‌ای به نام فونیکول به جفت متصل می‌شود. فونیکول تغذیه تخمک را فراهم می‌کند.