گوش لب

این سخن همچو تیر، راست کِشَش سویِ گوش تا نکشی سوی گوش کی بجهد از کمان ؟

ای که داری چشم عقل و گوش هوش پند من در گوش کن چون گوشوار

فروغ گوهر بینش گرفته است غبار تمیز مردم این روزگار در گوش است

نهادند بر قول او جمله گوش برفتند یکباره جمله ز هوش

هاتفی گفت ازورای چرخ در گوش دلم کای ضمیرت مشکلات سرگردون کرده حل