گل و گیس

کشیده بر گل و نسرین ز بینی خطی در عین لطف و نازنینی

گل و سنبل و نرگس و نسترن که بردند با لاله و یاسمن

باغبان دستان بلبل را چه داند گو برو شورش مرغان شبگیر از گل و نسرین بپرس

در کمین کُن کمانداران ملک کبریا ناوک از شاخ گل و از غنچه پیکان ساخته

از گل و لاله و سرو لب جو، بیزارم تا تو بر سرو قدت روضهٔ مینو داری

گل و شمعند بی‌آن نازنین در بزم و من فیّاض ز یک سو رشک بر بلبل برم یک سو به پروانه

شدم سویش به چیدن دست بردم نچیدم آن گل و صد خار خوردم

ز آن است گل و نرگس رخسار تو سیراب کز دیده روان کرده‌ام از مهر تو صد جوی

امروز خرمن گل و نسرین و سوسن است وین مو نه باز غالیه و مشک و لادن است

از ژاله چو لاله راست لل در کام برخیز و به سوی گل و گلزار خرام