گل و گردن

آمد گل و هر مرغ هوای چمنی کرد آزاد نگشت آنکه اسیر قفسی بود

از لقایت چمن بدریوزه آب روی گل و سمن خواهد

نظر به روی گل و لاله‌ام دریغ آید ز دیده‌ای که به روی بتان نظر کردم

آنتونی تسلط خود را بر سیسالپین گل و هجوم برای تمام گل را حفظ کرد، اکتاویان آفریکا (استان روم) را در اختیار داشت و اختیارات اسمی سیسیل و ساردینیا به او داده شد. به گفته مورخ ریچارد ویگل، سهم اوکتاویان در این مرحله «عملاً تحقیرآمیز» بود. مهمترین استانها به آنتونی و لپیدوس رسید، و انتقال لژیونهای لپیدوس به اوکتاویان در آینده به این معنی بود که لپیدوس خود را به عنوان یک شریک برابر عملاً حذف می‌کرد.

آن سرو ناز، تا ز چمن سایه برگرفت بنشست آتش گل و آب سمن برفت

همه نازک بدنان در خم آغوش تواند سینه چاک تو گل و یاسمنی نیست که نیست

خوشی ما ز گل و بستان نیست صحبت یار نکو افتادست

فلک نداشت ستاره زمین گل و سبزه و لیک در شب معراج از نثار قدم

با گل و خار جهان یک‌رنگم از روشندلی صبح سیمینم سیه‌کاری نمی‌آید ز من

بناز بر مشکن از دعای اهل نیاز که جلوه ی گل و سرو از نسیم صبحدمست

گلشن فسرده است بکش دامنی به ناز تا جلوهٔ تو زیب گل و گلستان دهد