خشکه بار

در شمال شرق این روستا تپه‌ای بلند و مرتفع به نام «پیر» وجود دارد که مشرف به «قوردقیه‌سی» روستای باباجان است. طوری‌که از بالای تپه، چهارسو تا افق قابل رویت است. آثار باستانی موجود در بالای تپه و دره‌های سرسبز موجب تحریک حس تاریخی و طبیعت دوستی می‌شود. خشکه چین کمربند وار بالای تپه نیز چون قورشاق بر کمر می‌ماند که تپه‌ای عاری از هر گونه سنگ و تخته سنگ است اما سنگ‌های بی‌شمار و یک دست فروریخته از دیواری ضخیم با چه زحمت و از کجا به این محل حمل شده، هر ناظری را به فکر وامی‌دارد. تأسیساتی در طرفین ورودی «پیر» به صورت مستطیل و دایره‌ای و به احتمال برج‌های نگهبانی از آثار فروریخته قابل مشاهده‌است. مساحت تقریبی قسمت سنگ چین حدود هزار متر مربع می‌باشد. درست رو به روی ورودی به سمت جنوب شرق، چشمه‌ای داخل دره وجود دارد. بالای تپه، قسمت وسط محل اتاق یا زیارت با توجه به آوار موجود مشخص می‌باشد. محل مذکور توسط افراد سودجو مورد حفاری قرار گرفته و آثار و سفال‌های موجود در معرض دید مربوط به دوران سلجوقی با سفال‌های لعابی قلیایی و سفال‌های لعاب دار مربوط به دوران ایلخانی و همچنین نصفه پیه‌سوز موجود در محل مربوط به دوران قاجار است. اهالی روستای قورشاقلو و روستاهای اطراف احترام خاصی به این محل قائل هستند و اگر گاو و گوسفند نذری داشته باشند به این محل می‌آورند. سابقاً زنان روستا در آن جا نان می‌پخته و نذری می‌دادند و برای طلب باران نیز همه بر بالای تپه رفته و دعا می‌کرده‌اند. به گفتهٔ یکی از هالی محل به نام «بهرام» تا چهل سال قبل ساختمان پیر پا بر جا بود.

بنای طاق شیرین و فرهاد مربوط به دوره ساسانیان می باشد که در منطقه تنگ کوشک روستای چهل زرعی، از توابع بخش زرنه شهرستان ایوان قرار دارد. این بنا از نوع طاق های سنگی است که اولین بار در سال هزار و سیصد و هفتاد و نه شمسی طی برنامه ای پژوهشی و مرمتی از زیر خاک به بیرون آمد و نمایان شد. اساس این بنا را طاقی سنگی با پلانی مربع شکل تشکیل می دهد که به دلیل وجود یک اتاقک نیمه زیرزمینی در آن، به نام طاق خوانده می شود. این بنا تماماً از سنگ‌های حجیم تراش خورده تشکیل شده که به صورت خشکه چین و بدون ملاط و به صورت رج به رج بر روی هم قرار گرفته اند. تغییر حالت پشت بام طاق از هلالی به حالت مسطح و یکنواخت، مهم ترین تفاوت این بنا با طاق های دیگر است که شیوه معماری آن را بی نظیر و فوق العاده کرده است. سکونت در شهر ایوان از قدمت زیادی برخوردار است. بر اساس اسناد تاریخی، شهرستان ایوان قبل از اسلام تحت عنوان اریومان یا ماسبندان شهرت داشته و آثار تاریخی فراوانی داشته‌است که همگی گویای قدمت آن می‌باشد.