دهان دار

در دهان دار تا بود خندان چون گرانی کند بکن دندان

ز آهن در دهان داری زبانی لب از افغان نمی‌بندی زمانی

از آن شکر که تو در پسته دهان داری سزد که راتبه جان من روان داری

از کوچکی ای بت که دهان داری گفتم آن غالیه‌دان است همانا نه دهانی

حدیث یا شکر است آن که در دهان داری دوم به لطف نگویم که در جهان داری