گل افشانی کردن

کنونم بر سر یک پا چو نخل وادی ایمن به گلزارت زبان شعله‌ام مست گل افشانی

ز گلبنی قفسم را اگر بیاویزی کنند بر سر من بلبلان گل افشانی

تا فلک هر سحر ز گلبن مهر بر زمین میکند گل افشانی

به عزم بسملم تیغ‌ که دارد میل عریانی که در خونم قیامت می‌کند ناز گل افشانی

به یادت قطره خونی که توفیق سفر یابد ز بس اعضا کنند از بوسه بر پایش گل افشانی

روی بهرام از آن گل افشانی سرخ شد چون رحیق ریحانی