گستاخ کار

آثار باخ در وایمار نشانگر گسترش اشتیاق وی و تبدیل شدن او از یک نوازندهٔ صِرف به آهنگسازی واقعی بود؛ بنابراین جای تعجب نیست که در پی ترفیع مقام در دربارِ دوکِ وایمار باشد. باخ در این زمان کُنسِرت‌مایْستِر (مسوول دستهٔ موسیقی) بود و زمانی که رئیس سالخورده‌اش در دسامبر ۱۷۱۶ درگذشت، به حق انتظار داشت که کاپْل‌مایْستِر (مسوول موسیقی) شود؛ ولی دوک تصمیم دیگری گرفت و از تِلِمان که در آن زمان کاپل‌مایستر شهر فرانکفورت بود برای تصدی آن مقام دعوت کرد. ظاهراً تلمان سرباز می‌زند، اما باخ باید دل‌آزرده شده باشد، زیرا که تلمان همسن و سال او بود و بیش از او هم تجربه نداشت. در نتیجه باخ به جستجوی کار در جایی دیگر پرداخت. برادرزادهٔ دوک وایمار، باخ را شایستهٔ کاپل‌مایستری دربار شاهزاده لئوپولد کوتن دانست. لئوپولد برادرزن جوان‌تر دوک وایمار بود. باخ در اوت ۱۷۱۷ از دوک وایمار موافقت با ترک خدمت‌اش را تقاضا می‌نماید ولی با درخواستش مخالفت می‌شود. سپس در نوامبر ۱۷۱۷ درخواست خود را مجدداً مطرح می‌کند اما به دلیل سماجت و گستاخی مدتی به زندان می‌افتد. یکی از اسناد موجود در گزارش‌های دبیرخانهٔ تشکیلات دوک وایمار، نتایج این مسئله را بر ما روشن می‌کند:

چهار سال بعد، دکتر چانگ، یک پزشک دنیای اموات، به کوی لین که مدت‌ها پنهان شده بود نزدیک می‌شود و به او اطلاع می‌دهد که مرحله چهارم سرطان ریه دارد. کوی لین با انگیزه مرگ قریب‌الوقوع خود تصمیم می‌گیرد خود را در یک ایستگاه پلیس در همان نزدیکی تسلیم کند. اما مأموران پلیس او را نشناختند و با گستاخی دستور دادند در صف منتظر بماند. او متوجه می‌شود که پس از جنایتکاران مشهور «هونگکی» و «کله گاو» تنها در رده سوم فهرست افراد تحت تعقیب کشور قرار دارد. کوی لین که مصمم به انجام کاری مهم است، تصمیم می‌گیرد این دو جنایتکار بزرگ را در آخرین مرحله زندگی خود از بین ببرد.

او را چو همیشه او تمام است گستاخ مرو که کار خام است

شوق گستاخ و تو سرمست بدان رسوایی هان ادایی که دل و دست من از کار برد

دانسته آمده است که در این وقت که ما به جانب ری حرکت کردیم چنان واجب کند از طریق حزم و احتیاط که مردی سدید و هوشیار را نصب کرده آید تا نکت نامه‌ها و قصه‌ها را بیرون می آرد و بر ما عرض می‌دهد و بیگانه را این شغل نتوان فرمود و خواجه ابونصر مشکان را بدین کار بازنتوان گذاشت. خواجه ابوالقاسم دبیر ایّده الله این کار کرده است و مردی پیر است و به شراب خوردن مشغول نیست. دانیم که آن فرزند او را از مهمات ما دریغ ندارد. اگر آن فرزند را از این گستاخی که ما همی کنیم کراهیت نیاید او را بزودی دستوری دهد تا این شغل کفایت کند و نائبی گمارد آنجا و چون از این مهم فارغ شود به کار خویش بازآید ان شاء الله تعالی.

به گفتار و کردار در هیچ کار مشو پیش البته گستاخ وار

به هر کار گستاخ نتوان بدن به هرچیز و هرکس‌ نشاید زدن

تو و گستاخی چنین هیهات از تو کاری که لایق‌ست دعاست

قصهٔ دیوانگان آزادگیست جمله گستاخی و کار افتادگیست

سخت گستاخ شد از وصل دلم، می ترسم عاقبت کار من از بوسه به پیغام کشد

پس از بازی مصاحبه لیونل مسی جنجالی شد. مسی در شروع مصاحبه‌اش خطاب به گلزن هلندی‌ها واوت وگهورست که از آنجا رد می‌شد، گفت: «به چی نگاه میکنی، احمق؟ راهتو بکش برو.» سپس از فیفا خواست تا در مورد متئو لائوس تجدید نظر کند. مسی همچنین از سرمربی هلند انتقاد کرد: «لوئیس فن خال می‌گوید آن‌ها فوتبال خوبی بازی می‌کنند. اما کاری که او انجام داد قرار دادن افراد قد بلند و سانتر کردن توپ‌های بلند بود.» و دوباره لائوس را سرزنش کرد که در نظر او باعث شده بازی بیشتر از آنچه باید می‌بوده ادامه داشته‌است: «داور ما را به وقت اضافه فرستاد.» تصمیم داور مبنی بر عدم نشان دادن کارت زرد به مسی به دلیل خطای هَند عمدی توپ نیز نظراتی را به همراه داشت. اگرچه مسی در نهایت در دقیقه ۱۰ اضافه از وقت پایانی نیمه دوم تسلیم کارت لائوس شد، اما اگر به خاطر خطای قبلی کارت می‌گرفت، در اینجا با کارت زرد دوم اخراج می‌شد. امیلیانو مارتینز، دروازه‌بان آرژانتین، لائوس را «دیوانه، و بدترین داور تورنمنت» توصیف کرد، «او گستاخ است. شما چیزی به او می‌گویید و او با شما بد صحبت می‌کند. فکر می‌کنم از زمانی که اسپانیا حذف شد (در مرحله یک هشتم‌نهایی در مقابل مراکش) او می‌خواست ما هم حذف شویم.»

غلامی‌اش نبود کار هر کسی قصاب چرا تو کنده‌ای (العبد) در نگین گستاخ

هر آنکس که او کار خسرو شنود به گیتی نبایدش گستاخ بود

به کف چون شمع ما را در شب هجران به کار آید سر انگشتی که در گستاخی برقع گشایی شد

وینسلت در سال ۲۰۰۹ نسخهٔ انگلیسی مستندی ایسلندی با عنوان شجاعت مادری: گستاخی صحبت‌کردن با اوتیسم را گویندگی کرد. این مستند دربارهٔ مادری به نام مارگرت اریکسدوتیر است که فرزندش، کلی تورستاینسون، به اوتیسم غیر کلامی مبتلا است. او در سال ۲۰۱۰ با الهام از این داستان با اریکسدوتیر همکاری کرد و سازمانی غیردولتی به نام بنیاد کلاه زرین تشکیل داد. هدف این سازمان ایجاد آگاهی دربارهٔ اوتیسم است و نام آن برگرفته از شعری نوشتهٔ تورستاینسون است. وینسلت برای افزایش بودجه و آگاهی به این بنیاد، به عنوان سفیر برند، با شرکت‌های لانکوم و لونژین همکاری کرد. او در سال ۲۰۱۱ یک مجموعهٔ آرایشی برای شرکت لانکوم ساخت و در سال ۲۰۱۷ یک ساعت جدید برای شرکت لونژین طراحی کرد. وینسلت در سال ۲۰۱۲ کتابی دربارهٔ اوتیسم با عنوان کلاه زرین: گستاخی صحبت‌کردن با اوتیسم نوشت که از طریق سایمون اند شوستر منتشر شد. این کتاب شامل مکاتبات میان وینسلت و اریکسدوتیر، اظهارات شخصی سلبریتی‌های مختلف و با مشارکت تورستاینسون است. منتقدی از پابلیشرز ویکلی این کتاب را به دلیل «گرمی و صمیمیت» آن تحسین کرد. سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲ این کتاب را در مراسمی در روز آگاهی جهانی اوتیسم معرفی کرد. وینسلت برای فعالیت با بنیاد کلاه زرین، جایزهٔ یو دونا اسپانیا را برای بهترین کار بشردوستانه دریافت کرد.