گران رکاب شدن

صبر گران رکاب نیاید به کار عشق در بحر بیکنار چه حاجت به لنگرست؟

جرم گران رکاب تو کوهی است کزو قار بگرفته دست و قبضه او باد را عنان

جام چو دور ما رسد باز مکش عنان می سیر سبک تر اوفتد رخش گران رکاب را

غمت به وادی دل، شد گران رکاب حزین عنان گریهٔ مستانه را رها نکنی

صبر من اگر سبک عنان خاست غم نیست غمت گران رکاب است

ای صبحِ گران رکاب گویی که تو نیز مقصود دل منی که بر می‌نایی

سیل گران رکاب رسد زودتر به بحر بر دل مرا ز پیکر خاکی غبار نیست

همواره ایمن است زسوهان حادثات سیل گران رکاب به هامون چه می کند

تشویر آسمان و زمین داد و میدهد عزم سبک عنانش و حزم گران رکاب

حزم گران رکاب تو گشتست آفتاب عزم سبک عنان تو گشتست آسمان