کیوان قزوینی

معنی کلمه کیوان قزوینی در لغت نامه دهخدا

کیوان قزوینی. [ ک َی ْ / ک ِی ْ ن ِ ق َزْ ] ( اِخ ) عباسعلی. از فضلای قرن سیزدهم و چهاردهم هجری. وی در 24 ذی الحجه 1277 هَ. ق. در شهر قزوین در خانواده ای روحانی متولد گردید و پس از فراگرفتن مقدمات سطح و اندکی درس خارج به تهران آمد و به تحصیل حکمت پرداخت و سپس موعظه و خطابت را اختیار کرد و در سال 1306هَ. ق. از تهران به نجف رفت و به تحصیل اصول و فقه و اخبار اشتغال ورزید و در سال 1312 هَ. ق. به خراسان بازگشت و به ارشاد پرداخت و در سال 1344 هَ. ق.پس از مدتی سیر و سیاحت در تهران مقیم شد و عزلت اختیار کرد و به نشر عقاید و تألیف کتب پرداخت. آثار چاپ شده او بدین شرح است : 1 - رازگشا. 2 - بهین سخن.3 - جلد دوم کیوان نامه. 4 - استوار. در این چهار جلد اهم اسرار تصوف را تشریح کرده است. دیگر آثار کیوان : 1 - تفسیر کیوان در 5 جلد. 2 - اختلافیه. 3 - ثمرةالحیات. 4 - فریاد بشر. 5 - عرفان نامه. 6 - میوه زندگانی و شرح رباعیات خیام. کیوان در 22 مهرماه 1317 هَ. ش. درگذشت و در سلیمان داراب رشت مدفون گردید.

جملاتی از کاربرد کلمه کیوان قزوینی

یکی از مهم‌ترین نظریات کیوان قزوینی که تا به امروز همچنان مطرح است، این است که وی عرفان را به عرفان علمی و عرفان عملی تفکیک کرده و سلوک و درویشی را عرفان عملی می‌دانست. "
کیوان از تاجران ادب‌دوست همدان و عضو اتاق تجارت این شهر بود. در دوره رضا شاه که عارف قزوینی به حال تبعید در همدان به سر می‌برد جزو حلقه محدود همنشینان او بود.
در کتاب گردش افغانستان و پاکستان تألیف آقای حاج سلطانحسین تابنده گنابادی رضاعلیشاه آمده‌است که آقای میرزا محمّدمهدی پویا از نگارندهٔ محترم علّت تغییر حال و مخالفت مرحوم کیوان قزوینی را پرسیده‌اند.
«مرحوم کیوان سمیعی که مدّت‌ها شاگرد و معاشر و از نزدیکان کیوان قزوینی بود، در ضمن نقل یکی از خاطرات خویش در ایّام مصاحبت با وی، می‌گوید: «در این مدّت یکبار هم مرحوم حاج [شیخ عبدالله حائری] را دیدم که نزدش[نزد مرحوم کیوان قزوینی] آمد حامل پیغامی از جانب مرحوم صالحعلیشاه مبنی بر استمالت خاطر او بود.
کیوان قزوینی در مقاله‌ای پیش از عزل خود جدایی خود از فرقه‌ها را این‌گونه عنوان کرده بود: "مقدسهای دنیا را گواه صدق این دعویم می‌دانم که مجهولات من بیش از مجهولات هم آوردان من است و فخر بزرگی است زیرا یافته ام ندانسته‌های بسیاری را در هر فن که می‌بایدم آن‌ها را دانست ومی توانستم و ندانستم نه آنهائی که نبایدم و نتوانست دانست که از حوزهٔ شمار بلکه پندارهم بیرونند.
عباس کیوان قزوینی روز جمعه ۱۹ شعبان ۱۳۵۷ قمری (۲۲ مهر ماه ۱۳۱۷ خورشیدی برابر با ۱۴ اکتبر ۱۹۳۸ میلادی) ساعت ده در بیمارستان آمریکایی رشت در هشتاد سالگی فوت کرد