کوک شدن

ارتش لنکستر «اغلب نیروی خود را نه در جریان نبرد بلکه در هنگامهٔ بی‌نظمی و اغتشاشی که منتهی به گریختن گردید از دست داد.» برخی از مردان آن‌ها در تلاش برای فرار از طریق رودخانه «توسط جریان آب در سراسر آن غوطه‌ور و غرق شدند.» بسیاری از آن‌ها؛ «توسط همرزمانشان که از پشت سر می‌آمدند و در حال گریز از یورک‌ها بودند، در حالی که برای احتراز از خفه شدن دست و پا می‌زدند، ناخواسته به زیر آب می‌رفتند.» هنگامی که لنکسترها در سراسر طول رودخانه تلاش برای فرار داشتند، توسط کمانداران یورک مورد هدف قرار گرفتند «کماندارانی که با قرارگیری در موضع مرتفع‌تر، آن‌ها را آماج پیکان‌های خودشان قرار می‌دادند.» بر طبق گزارش وقایع‌نگاری‌ها؛ «کشتار لنکسترها به اندازه‌ای ادامه یافت که از باقی ماندهٔ اجساد آن‌ها — به صورت پشته و روی هم ریخته — پلی ایجاد گردیده بود و باقی فراریان از روی تَل جسدها می‌گذشتند.»[د] این تعقیب و گریز به سمت شمال و رودخانه وارف[و ۶۸] نیز ادامه یافت که قدرت جریان آن، به نسبت قوی‌تر از کوک‌بک‌ها بود. هجوم برای گریز از مهلکه به گونه‌ای بود که «یک پل بر روی رودخانه در زیر سنگینی انبوه مردان فرو ریخت و بسیاری در تلاش برای عبور از جریان رودخانه غرق شدند.» برخی از فراریان هم که توانسته بودند خودشان را به تدکستر[و ۶۹] و یورک رسانده و پنهان شوند نیز به فرجام، دستگیر و سپس کشته شدند.

بیشتر رودخانه‌ها دارای چاله جزر و مدی هستند، جبهه موجی از جزر و مد ورودی که مسیر خود را در مقابل جریان عادی رودخانه به سمت بالا می‌رود. موارد قابل توجه شامل رودخانه‌های پتیکودیاک، مککان، سنت کروکس و کنت کوک است.[۶] قبل از ساخت گذرگاه در سال ۱۹۶۸ و متعاقب آن گل‌آلود شدن رودخانه، رودخانه پتیکودیاک یکی از بزرگ‌ترین حفره‌های جزر و مدی جهان به ارتفاع تا دو متر (۶٫۶ فوت) را داشت. از زمان باز شدن دروازه‌های گذرگاه در سال ۲۰۱۰، حفره برگشته است، و در سال ۲۰۱۳ موج‌سواران با رکورد ۲۹ کیلومتری (۱۸ مایلی) سوار آن شدند.[۷]