کوچک شمردن گناهان

«در دشتی پرآب است و سرسبز، آنجا که رودهای آسوپوس روانند و خاکِ پربار بیوتیا را سیراب می‌کنند، به کیفر گستاخی و سزای کوچک شمردن خدایان، مادرِ بدبختی‌ها چشم‌به‌راه آنان است.»

شاه که از رفتار او دلی پر خون داشت، از او پرسید کوچک شمردن ولینعمت را مجازات چیست؟ وزیر بی‌خبر پاسخ داد مرگ.

وود این اصطلاح را نخستین بار در مقاله ای که در هفته نامه نیو ریپابلیک بر دندان‌های سپید زادی اسمیت نوشته شده بود به کار برد. قصد او از به کاربردن این اصطلاح کوچک شمردن رمان نویسان معاصر بود که رمان‌های بزرگ و جاه طلبانه شان «راجع به هزاران چیز می‌داند ولی حتی یک انسان را هم نمی‌شناسد.»