کوشش نمودن

نهضت مقاومت ملی را بی شک می‌توان فصل جدیدی در تاریخ مبارزاتی کشور و نتیجهٔ یک دهه کوشش و فعالیت در جهت استقلال، آزادی و استقرار حاکمیت ملی بحساب آورد و توانست در بزنگاه تاریخی، در روزهایی که آمریکا و انگلیس در مقابل خواست یک ملت ایستادند و از منافع استراتژیک خود به هر قیمتی دفاع نمودند، وارد صحنهٔ کارزار شود و طی بیست ماه فعالیت زیر زمینی منظم در جهت متشکل نمودن نیروها و آموزش آن‌ها گام موٍثری در مبارزات پیشرو ایفا نمایند. این سازمان برای نخستین بار بود که تمامی نیروها با هر تفکر، آیین و مسلکی اعم از ملی، مذهبی و روحانی را گرد هم آورد و بوسیلهٔ آن‌هایی که داعیهٔ جاه و مقام نداشتند و به اصالت جنبش ضد استعماری ملت ایران وفادارمانده بودند برای هدفی مشخص و مشترک، بی‌ریا بدور از خودشیفتگی، خودخواهی و نخوت تلاش و از جان گذشتگی نمودند، پایه‌ریزی شد. می‌توان این دوره را از این حیث حائز اهمیت دانست که تأثیر شگرف این مبارزات سهم بسزایی در رقم خوردن تحولات در سال‌های بعد، سال‌های ۳۹ تا ۴۲،جبهه ملی ایران (دوم)، واقعه ۱۵ خرداد۴۲ و سپس در دوران انقلاب اسلامی داشت.

حزب نازی می‌کوشید تا عقاید آلمانی‌ها را به صورت واحدی درآورد. هیتلر کوشید ۲۸ کلیسای متنوع پروتستان آلمان را یکی کند، ولی در این کار ناکام ماند. همچنین هیتلر کوشش‌هایی در جهت محدود نمودن کلیسای کاتولیک انجام داد. اقلیت‌های کوچکتر دینی مانند شاهدان یهوه و بهائیت هم اجازه فعالیت در آلمان نازی را نداشتند. کلیسای ادونتیست‌های روز هفتم و سپاه رستگاری برچیده شدند و فال‌بینی، اختربینی و پزشکی جایگزین ممنوع شد. پاره‌ای تاریخ‌نویسان بر این باورند که نازی‌ها در اندیشهٔ براندازی مسیحیت پس از پیروزی در جنگ بودند.