کوره گاه

برای ساخت، ابتدا سفال یا آجر را (به هر شکلی که تولید شده باشد) با سمباده تمیز پرداخت کرده و سپس لعاب داده و در کوره می‌پزند. لعاب به کار رفته عموماً به رنگ آبی آسمانی یا بنفش بوده و نقش قالب آن‌ها صابونی می‌باشد که گاهی نقوش نیم دایره هم در آن‌ها دیده می‌شود و با کنار هم یا روی هم قرار دادن شان، فرم‌های ترکیبی بسیاری به وجود می‌آید.

بعد، قسمتی از سربارهٔ کوره‌های حمام را با مقداری مواد الیافی لوئی (گیاه) (تخم و پرزهای نوعی نی است) و گاهی تخم‌مرغ به آن اضافه می‌کنند و مخلوط تازه را با چوب‌هایی به قطر ده سانتی‌متر می‌کوبند تا به خوبی باهم عجین شوند.

بسمر پدر فولاد جهان نیز حرارت مورد نیاز کوره خود را از انرژی خورشیدی تأمین می‌کرد. متداولترین سیستم یک کوره خورشیدی متشکل از دو آینه یکی تخت و دیگری کروی است. نور خورشید به آینه تخت رسیده و توسط این آینه به آینه خمیده بازتابیده می‌شود. طبق قوانین اپتیک هر گاه دسته پرتوی موازی محور آینه با آن برخورد نماید در محل کانون متمرکز می‌شوند به این ترتیب انرژی حرارتی گسترده خورشید در یک نقطه جمع می‌شود که این نقطه به دماهای بالایی می‌رسد. امروزه پروژه‌های متعددی در زمینه کوره‌های خورشید در سراسر جهان در حال طراحی و اجراء است.

بدون هیچ دانشی از فلزکاری مائو برپاسازی کوره‌های کوچک در حیاط‌های کمون‌ها را تشویق کرد و به این ترتیب تلاش‌های خستگی‌ناپذیر آنان، روستاییان بی‌سواد و کارگرها را به تولیدکنندگان فولاد تبدیل کرد ولی برای تغذیه کوره‌ها منطقه را از درخت و هر نوع چوب دیگری خالی کردند و کار به جایی رسید که حتی درها و وسائل روستاییان را نیز برای تغذیه کوره‌ها می‌آوردند. بسیاری از کشاورزان نیز برای کمک به تولید فولاد و آهن، کار کشتزارها را رها می‌کردند و به هر جایی که می‌شد در آن تولید فلزات را راه انداخت می‌رفتند؛ گاهی به کارخانه‌ها، گاهی به مدرسه‌ها و حتی در بیمارستان‌ها نیز همه مشغول تولید فلزات بودند.

دیگ‌های کورنیش چندین مزیت نسبت به دیگ‌های واگن قبلی داشتند: آنها از سطوح بیشتر منحنی تشکیل شده بودند که بهتر است در برابر فشار مقاومت کنند. انتهای صاف آنها کوچکتر از اضلاع مسطح دیگ واگن بود و توسط دودکش مرکزی کوره، و گاهی اوقات توسط میله‌های طولانی اضافی باقی می‌ماند . یک مزیت کمتر آشکار، مقیاس دیگ بود. دیگ‌های واگن یا انبار کاه از زیر گرم می‌شدند و هر گونه رسوب یا ناخالصی که رسوب تشکیل می‌داد روی این صفحه می‌نشست و آن را از آب عایق می‌کرد. این امر باعث کاهش راندمان گرمایش می‌شود و در نهایت می‌تواند منجر به گرمای بیش از حد موضعی و خرابی صفحات دیگ شود. در دیگ دودکش، هر رسوبی از کنار دودکش کوره می‌ریزد و در پایین پوسته دیگ می‌نشیند، جایی که اثر کمتری دارد.

به دلیل نوسان قیمت نفت خام، گاهی قیمت نفت کوره (مازوت) کمتر از قیمت نفت خام در بازار است. طبق آمار شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران، صادرات مازوت ۷۹٫۰۱ درصد از کل صادرات محصولات پالایشگاهی ایران را تشکیل می‌دهد؛ بنابراین پالایشگاه‌های ایران با صرف انرژی، پول و ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی، محصول غیر سودآور تولید می‌کنند. این الگوی تولید و رویهٔ صادراتی منجر به توسعه پایدار در استفاده از منابع انرژی در ایران نمی‌شود.

مایکل هم در جواب به تنبیه‌های پدرش عکس‌العمل نشان می‌داد. او برای اولین بار در مصاحبهٔ سال ۱۹۹۳ با اپرا دربارهٔ این موضوعات صحبت کرد. او توضیح می‌دهد که وقتی برای تفریح نداشت و اکثر مواقع باید کار می‌کرد، به همین دلیل احساس می‌کرد که کودکی‌اش از بین رفته‌است. او در اکثر مواقع در تنهایی گریه می‌کرد. او در بیشتر مصاحبه‌هایش وقتی از دوران کودکی‌اش صحبت می‌کرد، گریه‌اش می‌گرفت. در همان مصاحبه با صحبت از پدرش جکسون گفت: "مواقعی بود که او برای دیدن من می‌آمد و من بیمار می‌شدم … متاسفم … خواهش می‌کنم از من عصبانی نشوید … اما من او را دوست دارم. " در مصاحبه ای با مارتین بشیر برای مستند زندگی با مایکل جکسون در سال ۲۰۰۳ جکسون گفت که من و خواهران و برادرانم هنگام تمرین رقص همیشه عصبی بودیم زیرا جو بر روی صندلی با کمربندی در دست می‌نشست و اگر اشتباه می‌کردیم، دمار از روزگارمان درمی‌آورد و ما را تنبیه می‌کرد. من گاهی اوقات تنبیه می‌شدم اما برادرم مارلون بیشتر از همه طعم تنبیه را چشید با آنکه بسیار تلاش می‌کرد اما پدرم می‌گفت مثل مایکل انجام بده!... پدرم از کوره درمی‌رفت و من خیلی سریع بودم و او اکثر مواقع نمی‌توانست من را بگیرد اما وقتی موفق می‌شد… خدای من خیلی بد بود… من را با تمام قدرت پرت می‌کرد و به دیوار می‌کوبید. " سپس هنگامی که بشیر از وی پرسید، پدرش برای کتک زدن وی فقط از کمربند استفاده می‌کرد یا وسیله‌های دیگر، جکسون در پاسخ صورت خود را با دستانش پوشاند و با ناراحتی گفت" چرا این کار را با من می‌کنی؟" و سپس شروع به گریه کرد.