کور کور زدن

هرکه اینجایگاه میرد کور کور خیزد چو کور شد در گور

گر نبودی دیده ی آن کور کور دیدی از آدم همه اشراق نور

خویش را بینی چراغی کور کور بل فزونتر پیش آن تابنده هور

معرفت کی ز قال می زاید رهبر کور کور کی شاید