کور چشم

گر ز هجران، حال من آشفته شد چون موی تو کوری چشم حسودان، یک رهم از در درآ

جملهٔ عالم ازو پر نور گشت چشم بد یا کور شد یا دور گشت

چشم زاهد هم ز دیدن شکر لله گشته کور گوش او رااز شنیدن نه همی کر دیده ام

گر نه چشم اهل دوران کور بود روی شه از چشمشان مستور بود

به خاشاک کرده سر چاه کور که مردم ندیدی نه چشم ستور

پای مجنون گر نپوید کوی لیلی، لنگ زیبا چشم یعقوب ار نبیند روی یوسف، کور خوشتر

چشم خاصان عرب گردیده کور بر نیائی ای زهیر از خاک گور

چون صف مژگان چشم کور میآید بچشم بیتو صفهای نماز ای پیشوای شرع و دین

طرفه‌عهدیست کز سیاست‌و زور کور، شد چشم‌دار و بیناکور

کرّ شود باطل از آواز حق کور کند چشم خطا را صواب