کرم نما ی

شها! هوای نجف بر سر است«ترکی» را کرم نما و به سوی نجف ورا خوانش

به درد و غم چه نهی مستم ز نو ستمی کرم نمای که آن لطف‌های دیرین است

رواق منظر چشم من آشیانهٔ تست کرم نما و فرود آ که خانه خانهٔ تست

رای آمدن ار نیست، رخصت رفتن کرم نما که درین ده نمی توان استاد

ساختم چشم راست بهر تو جای راست شد جا کرم نمای و درآی

اول به عاشقان رخ خویش از کرم نما بوسی ز لب حواله و آنگه عتاب کن

دریای کرم نمای صافی خورشید فرح‌فزای صائب