کاکی بن نعمان

و از سوى ديگر، تمام رواياتى را كه محمّد بن يعقوب كلينى ، و ابوجعفر محمّد بنبابويه، و شيخ سعادتمند مُفيد محمّد بن محمّد بن نعمان ، و سيّد بزرگوار مرتضى وهمه كسانى را كه كتاب فهرست و اسماء الرجال و غيرِ اين دو كتاب در بردارد،و جدّم ابى جعفر طوسى از ايشان نقل كرده - كه خداوند جلّ جلاله از ايشان خشنود گردد، واحسان خويش را به آنان دو چندان گرداند! - به چندين طريق از جدّم ابى جعفر طوسى نقل مى كنم .

واقدى متوفاى سال 207 در مغازى نقل مى كند: وقتى كهرسول خدا صلى الله عليه و آله از قبا وارد مدينه شد، مهاجران نيز به مدينه آمدند، اهل مدينه در جاى دادن به مهاجرين مسابقه گذاشتند، آخرالامر قرار بر قرعه شد، وهر كس با اصابت قرعه بعضى از آنها را در خانه خود جاى داده و به عايدات شريك كردند و آن نهايت ايثار و فداكارى بود، زنى به نام ام العلاء گويد: عثمان بن مظعون برادر رضاعى رسول خدا صلى الله عليه و آله نصيب ما شد و تا وفاتش در خانه ماماند - رسول خدا صلى الله عليه و آله تا ساختن حجره هايش درمنزل ابوايوب انصارى بود، على بن ابيطالب عليه السلام درمنزل حارثة بن نعمان ساكن گرديد و حتى حضرت فاطمه عليهاالسلام را به آنجا عروس آورند.(420)

692 - عمر بن نعمان جعفى گويد: امام صادق عليه السلام دوستى داشت كه همواره دركنار حضرت بود و از ايشان جدايى نمى كرد روزى به غلام خود گفت : اى زنا زاده كجابودى ؟ امام صادق عليه السلام دستش را بالا برد و محكم به پيشانى خود كوبيد سپسفرمود: سبحان الله ! آيا به مادر او نسبت زنا مى دهى ؟ من معتقد بودم كه تو داراى ورع وپرهيزكارى هستى ولى اكنون پرهيزكارى در تو نيست . عرض كرد: فدايت گردم ، مادراين غلام اهل سند و مشرك بوده . حضرت فرمود: آيا نمى دانى كه هر امتى براى خودنكاحى دارد؟ از من دور شو. - راوى گويد: - من ديگر آن مرد را همراه حضرت نديدم تا اينكه مرگ بين او و حضرت جدايى افكند.

پيامبر خدا (ص ) از باغ هاى هفتگانه ، شش باغ را وقف كرده بود و اين صدقه رسول خداست . مقدارى هم از زمين هاى بنى نضير، به ابوبكر و عبدالرحمان بن عوف وابودجانه بخشيده بود. و از قلعه هاى خيبر به همسرانش ، و فدك را هم به فاطمه (ع )عطا كرده ، به حمزة بن نعمان عذرى نيز به قدر پرتاب يك چوبه تير از زمين هاى وادى القرى بخشيده بود.

عمرو بن نعمان جعفى گفت : امام صادق عليه السلام را دوستى بود كه هر جا حضرت مى رفت از او جدا نمى شد. وقتى حضرت به محلى به نام حذائين مى رفتند، او و غلامش دنبال حضرت مى آمدند.